شور شہر تے رحمت وسّے جِتھاں باہُو جالے ہُو باغبان دے بُوٹے وانگوں طالب نِت سنبھالے ہُو نال نظارے رحمت والے کھڑے حضوری پالے ہُو نام فقیر تنھاں دا جو گھر بیٹھے یار دِکھالے ہُو
