ਨਾਗਾਂ ਦੀ ਨਗਰੀ
ਜਾਂ ਇੱਕ ਅਕਹਲੀ
ਬੁੱਤ ਜ਼ਹਿਰ ਵ ਜ਼ਹਿਰ ਭਰੇ
ਅੱਖਾਂ ਚ ਰੀਤਾਂ
ਰੀਤਾਂ ਚ ਅੱਥਰੂ
ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਦੀ ਤ੍ਰਹਿ ਨਾ ਮੱਕੇ
ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਹਾਸਾ
ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਰੋਲੀਂ
ਭੁੱਲ ਹੋਈ ਤੈਨੂੰ ਮਿਲੇ
ਦਿਲ ਤੇਰਾ ਕੁਫ਼ਾ
ਅੱਧ ਰਾਤ ਵੇਲ਼ਾ
ਰੱਬ ਈ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਪਿੱਛੇ
ਬੇਦਰਦ ਰਾਹਵਾਂ
ਕਿਵੇਂ ਗੁਜ਼ਾਰਾਂ
ਸਾਹਵਾਂ ਤੋਂ ਭਾਰੇ ਸਮੇ
ਸੈ ਕੋਹਾਂ ਪੈਂਡਾ
ਉਮਰਾਂ ਤੋਂ ਵਧੀਇ
ਦੂਰੀ ਨਾਲੋਂ ਦੂਰ ਵੇ
ਭੁੱਲ ਸਾਡੀ ਪਲ਼ ਪਲ਼
ਯਾਦੋਂ ਨਾ ਹਟਦੀ
ਅਫ਼ਸੋਸ ਹਰ ਸਾਹ ਅਤੇ
ਕਿਸ ਨੂੰ ਵਿਖਾਵਾਂ
ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਜਾਲੇ
ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਦੇ ਵਾਲ਼ ਖੁੱਲੇ
ਨਾਗਾਂ ਦੀ ਨਗਰੀ
ਦਿਲ ਦੇ ਉਜਾੜਾਂ
ਜ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਫੁੱਲ ਕਾਲੜੇ
