ਬੰਦਾ ਗੰਦਾ ਜ਼ਾਲਮ ਮੰਨਦਾ
ਜ਼ੁਲਮਾਂ ਬਾਹਜਾ ਨਾ ਕੋਈ ਧੰਦਾ
ਤਿੱਤਰ ਮੁੱਕ ਗਏ ਕੋਣਕ ਭੀ ਮੋਏ
ਜੰਗਲ਼ ਬੇਲੇ ਵਾਨਦੇ ਹੋਏ
ਪੀਲੇ ਕਿੱਕਰਾਂ ਨੀ ਛਾਂ ਰੋਈ
ਡੋਡ ਨੜੀ ਮਰ ਗਈ ਪਿੱਦੀ ਮੋਈ
ਵੇਲੇ ਨਾਲ਼ ਕੁਵੇਲਾ ਹੋਇਆ
ਕਾਲ਼ਾ ਢੋਡਰ ਕਾਂ ਭੀ ਮੋਇਆ
ਆ ਹਲਨੜੇ ਵਿਚ ਹਨੜ ਕੋਈ ਨਈਂੀ
ਬੁਲਬੁਲ ਚਿੜੀ ਕੁਸ਼ਾਨਡੜਾ ਕੋਈ ਨਈਂ
ਉਨ੍ਹਾ ਘੁੱਗੂ ਨਾ ਆਵਯੇ
ਅੱਡ ਅੱਡ ਬਾਜ਼ ਨਾ ਚਿੜੀਆਂ ਖਾਵੇ
ਛਪਰੀ ਆਲੀ ਛਾਂ ਗਈ ਏਏ
ਕਾਂ ਮੁੱਕ ਗਏ
ਕਾਂ ਕਾਂ ਮੁੱਕ ਗਈ ਏ
ਹਲਾਂ ਆ ਕੇ ਛੁੱਟ ਮਾਰ ਨਨ
ਬਾਸ਼ੇ ਹਨੜ ਨਾ ਖੁਬ ਖਿਲਾਰਨ
ਘੁੱਗੀ ਕਬੂਤਰ ਤੇ ਮੁਰਗ਼ਾਬੀ
ਯਾਦ ਆਵੇ ਉਹ ਆ ਬੀਬ
ਅੱਡੇ ਜੇਜੋਂ ਫਿਰੇ ਭਮੀਰੀ
ਅੱਪੜੇ ਬੱਦਲਾਂ ਕੋਲ਼ ਟਟੀਰੀ
ਚਿੜੀ ਤੁਰ ਖਾਨੜ ਉਹ ਸੋਹਨੜਾ ਹੱਦ ਹੱਦ
ਕੀੜੇ ਨੱਪੇ ਲਟੋਰਾ ਕੱਦ ਕੱਦ
ਲੰਮੀ ਪੱਟੀ ਹੋ ਗਈ ਲੱਕੀ਼
ਅੱਡ ਗਈ ਟਟਨੜ, ਗੇੜਾ ਘੁੱਗੀ
ਘੁੱਗੀਆਂ ਘੁੱਗੂ ਘੋਨਾ ਬੋਲਨੜ
ਕਿੱਕਰਾਂ ਵਿਚ ਨਾ ਅੱਡੇ ਸੋਹਲਨੜ
ਨੀਲ ਚਾਹੇ ਨੇ ਡੇਰੇ ਨਈਂ ਰਹੇ
ਕੰਨੜ ਕਾਂ ਵਿਚ ਬਟੇਰੇ ਨਈਂ ਰਹੇ
ਕਨੜਕ ਅੰਗੂਰੀ ਹਨੜ ਨਾ ਖਾਉਣ
ਤਲੀਰ ਬਣ ਕੇ ਨਾ ਆਉਂਣ
ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਵੇ ਕਿੱਥੇ ਚਰੋਕਾ
ਨੀਲੀ ਚੂੰਗਾਂ ਆਲ਼ਾ ਟੋਕਾ
ਕਿੱਸਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਧਰਨਗੇ ਮੁੱਕ ਗਏ
ਹਿਲੋ ਗੰਜ ਉਹ ਗੰਜੇ ਮੁੱਕ ਗਏ
ਲਾੜ ਲੀ ਹੁਨੜ ਨਾ ਪਾਵੇ ਰੌਲ਼ਾ
ਗੁੰਮ ਗਿਆ ਕਿਦਰੇ ਚਿੜੀ ਬਬੂਲਾ
ਦਿਲ ਕਿਮੇ ਆਵੇ ਝੋਨੜਾਂਂ
ਯਾਦ ਆਵੇ ਸ਼ੇਰ ਪਦੋਨੜਾਂਂ
ਟਹਿਲੀਆਂ ਮੁੱਕੀਆਂ ਛਾਂ ਮੁੱਕ ਗਈ ਏ
ਸੋਹਨੜੀ ਬੋਲ ਬੁੱਤਾਂ ਮੁੱਕ ਗਈ ਏ
ਗੁੰਮ ਗਈ ਕਿਦਰੇ ਕਾਤ ਵਲਾਰਨੜ
ਨਾ ਹੁਨੜ ਤੋਤੇ ਸਿੱਟਿਆਂ ਮਾਰਨੜ
ਮੈਂ ਮਰਸਾਂ ਤਾਂ ਮਿਕਸੀ ਝਗੜਾ
ਜੇਜੋਂ ਮਰ ਗਿਆ ਬਾਜ਼ ਤੇ ਲੱਗੜਾ
