شُکر

آئی وساکھی کنکاں دی مک گئی راکھی

اپنا کن ویکھیے کتے مگر نا پجیے

بُوٹا اپنے باغ وِچ ہی سوہنا لگدا اے

بِن مانگے موتی مِلے، مانگے مِلے نہ بھیکھ

تُریا تُریا جا، تے کرماں دا کھٹّیا کھا

پرائے مال تے دیدے لال

پرایا گہنا، کی پُھل پُھل بہنا

پِھٹ اُہدا جیونا، تکّے پرائی آس

پڑھ فارسی، ویچے تیل، ایہ ویکھو کرماں دے کھیل