بے قدراں دے اگے دُکھڑے پھولیں ناں
موتیاں ورگے ہنجو مِٹی رولیں ناں
اپنے ورگا جھلا جے کوئی لبھ جاوے
سُن لے کجھ سُنا لے ودھ کے بولیں ناں
سُچا پیار کرن دا جیہناں ول دسیا
کدے وی اوہناں اگے اُچا بولیں ناں
دل دے ہتھوں جہڑیاں گنڈھاں پے جاون
دنداں نال کدے وی سجناں کھولیں ناں
حوالہ: ڈونگھے سوتر، غلام فرید شوکت؛ ساہیوال پرنٹنگ پریس 1996؛ صفحہ 79 ( ویکھو )
