جی ڈردا اے رُس گئیاں تقدیراں توں
کالیاں راتاں دے سپھنے تعبیراں توں
جوبن ساڈا لکھاں دا اُس رولیا چا
کدے نہ پُچھیا حال اساں دلگیراں توں
منگی اے ہر ویلے اوہدے دم دی خیر
سجن ہُن کیہ چاہوے پُر تقصیراں توں
اج کل بوہتے گبھرو رانجھے بن ٹر دے
اوکھے ویلے پاسا وٹدے ہیراں توں
بھرم نہ جیہنوں اپنے قلم دے لکھے دا
کیہ پڑھنا ایں اوس دیاں تحریراں توں
ڈولی چیک چکاندی اک دن ٹورن گے
بھیناں واگ پھڑائی لینی ویراں توں
ہتھ سہاگ دے ویکھے مہندی گجریوں باجھ
دل کنبدا اے کھوٹ دیاں وٹکیراں توں
پیارے دیس دے ویری اک دن روون گے
ڈر کے رہنا چاہیدا تقدیراں توں
دل نوں لیندیاں موہ، بھاویں نہیں بولدیاں
کنڈھ ولا کے لنگھیا کر تصویراں توں
اوہندے پِنڈ تے شوکت اپڑ جاندا میں
راہ کھاہڑا جے پُچھ لیندا راہگیراں توں
حوالہ: ڈونگھے سوتر، غلام فرید شوکت؛ ساہیوال پرنٹنگ پریس 1996؛ صفحہ 92 ( ویکھو )
