ਜੀ ਡਰਦਾ ਏ ਰਸ ਗਈਆਂ ਤਕਦੀਰਾਂ ਤੋਂ
ਕਾਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਦੇ ਸੁਫਨੇ ਤਾਬੀਰਾਂ ਤੋਂ
ਜੋਬਨ ਸਾਡਾ ਲੱਖਾਂ ਦਾ ਇਸ ਰੋਲਿਆ ਚਾ
ਕਦੇ ਨਾ ਪੁੱਛਿਆ ਹਾਲ ਅਸਾਂ ਦਿਲਗੀਰਾਂ ਤੋਂ
ਮੰਗੀ ਏ ਹਰ ਵੇਲੇ ਉਹਦੇ ਦਮ ਦੀ ਖ਼ੈਰ
ਸੱਜਣ ਹਨ ਕੀ ਚਾਹਵੇ ਪਰ ਤਕਸੀਰਾਂ ਤੋਂ
ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਬਹੁਤੇ ਗੱਭਰੂ ਰਾਂਝੇ ਬਣ ਟੁਰਦੇ
ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਪਾਸਾ ਵੱਟਦੇ ਹੈਰਾਨ ਤੋਂ
ਭਰਮ ਨਾ ਜਿਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਲਮ ਦੇ ਲਿਖੇ ਦਾ
ਕੀ ਪੜ੍ਹਨਾ ਐਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਤਹਿਰੀਰਾਂ ਤੋਂ
ਡੋਲੀ ਚੈੱਕ ਚੁੱਕਾ ਨਦੀ ਇਕ ਦਿਨ ਟੁਰਨਗੇ
ਭੈਣਾਂ ਵਾਗ ਫੜਾਈ ਲੇਨੀ ਵੀਰਾਂ ਤੋਂ
ਹੱਥ ਸੁਹਾਗ ਦੇ ਵੇਖੇ ਮਹਿੰਦੀ ਗੁਜਰਿਓਂ ਬਾਝ
ਦਿਲ ਕੰਬਦਾ ਏ ਖੋਟ ਦਿਆਂ ਵਟਕੀਰਾਂ ਤੋਂ
ਪਿਆਰੇ ਦੇਸ ਦੇ ਵੈਰੀ ਇਕ ਦਿਨ ਰੋਵਣਗੇ
ਡਰ ਕੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਤਕਦੀਰਾਂ ਤੋਂ
ਦਿਲ ਨੂੰ ਲੈਂਦੀਆਂ ਮੋਹ, ਭਾਵੇਂ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦਿਆਂ
ਕੁੰਡ ਵਲ਼ਾ ਕੇ ਲੰਘਿਆ ਕਰ ਤਸਵੀਰਾਂ ਤੋਂ
ਔਹਨਦੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸ਼ੌਕਤ ਅੱਪੜ ਜਾਂਦਾ ਮੈਂ
ਰਾਹ ਖਾ ਹੜ੍ਹ ਜੇ ਪੁੱਛ ਲੈਂਦਾ ਰਾਹਗੀਰਾਂ ਤੋਂ
ਹਵਾਲਾ: ਡੂੰਘੇ ਸੂਤਰ, ਗ਼ੁਲਾਮ ਫ਼ਰੀਦ ਸ਼ੌਕਤ; ਸਾਹੀਵਾਲ ਪ੍ਰਿੰਟਿੰਗ ਪ੍ਰੈੱਸ 1996؛ ਸਫ਼ਾ 92 ( ਹਵਾਲਾ ਵੇਖੋ )