ਨਹਿਰ ਦਾ ਕੀ ਏ?
ਅਔਸ ਤਾਂ ਵਾਹੁੰਦਿਆਂ ਰਾਹਨੜਾਐਂ
ਯਾ ਸੋਕ ਜਾਸੇਂ!
ਪਰ ਅਸੀਂ ਅਔਸ ਦੀ ਮੁੰਨੜ ਤੇ ਖਲੋਤੀਆਂ ਕਿੱਕਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਤਾਰਾਂ ਚ ਖੜੀ ਜਾਂਦੇ ਹਾਈਂ
ਤੇ ਉਹ ਅਕਲਹੀ ਖ਼ਵਾਹਿਸ਼
ਜਿਹੜੀ ਸਾਡੇ ਮਨ ਉੱਚ ਅਔਠਦੇ ਸੇਕਦਾ ਤਆਕੁਬ ਕਰੇਂਦੀ ਏ
ਜਿਹਦੇ ਵਿਚ ਨਹਿਰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ਼ ਦੂਰ ਤਾਈਂ ਅਲੀਨਦੀ ਏ
ਤੇ ਕੋਈ ਸਵਾਲ ਨਹੀਂ ਕਰੇਂਦੀ
ਨਾ ਬੋਲਦੀ ਏ
ਨਾ ਥੱਕਦੀ ਏ
ਟੁਰਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ
ਅਸੀਂ ਕੋਈ ਅਨਜਾਨੜ ਮੋੜ ਵਲੀਨਦੇ ਹਾਈਂ
ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਹੱਥ ਛੜਾਵਨੜਾਂ ਭੂਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾ ਹੈਂ
ਨਹਿਰਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਾਡੀ ਉਡੀਕ ਰਖੀਨਦੀਨ,
ਜੌਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਬੋਲੀ ਸਮਝ ਉੱਚ ਨਈਂ ਅਮਦੀ
ਥੀਹਨਾ ਦੇ ਬਾਹਰ ਉਹ ਦੋ ਇਕੱਲੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਨਾਂ ਨਈਂ ਹੁੰਦਾ
ਪਰ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਰਾਹਨਦੀਨ
ਪੱਕੀ ਸੜਕ ਤੇ ਪੈਰ ਛੰਡਣ ਤਾਈਂ
ਯਾ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਰੋਲੀਆਂ ਚ ਖੜਯਯ ਜਾਵਨੜ ਤਾਈਂ
ਯਾ ਪਿਛਲੀ ਰਾਤੀਂ ਤਾਰੇ ਗਨਨੜ ਤਾਈਂ
ਪਰ ਨਹਿਰਾਂ ਸਾਡੇ ਜੋਸੇ ਚ ਵਾਹੁੰਦਿਆਂ ਰਾਹਨਦੀਨ
ਜਦੋਂ ਤਾਈਂ ਸਾਡੇ ਖ਼ਾਬ ਨਾ ਸੋਕ ਜਾ ਵੈਣ
ਜਦੋਂ ਤਾਈਂ ਸਾਡੇ ਤਾਲੋਂ ਦੀ ਤਿਸ ਨਾ ਮੱਕੇ
ਜਦੋਂ ਤਾਈਂ ਸਾਡੇ ਝੁਲਸੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਅੱਗ ਨੇ ਬੋਝ ਜਾਵੇ
ਟੁਰਦਿਆਂ ਟੁਰਦਿਆਂ ਸਾਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਈ ਨਈਂ ਭੁਮੱਦੀ
ਜੌਂ ਅਸਾਂ ਉਮਰਾਂ ਦੀ ਨੇਹੁੰ ਤੇ ਟੰਗਿਆ ਭਾਂਡਾ ਕਿਉਂ ਵਿਸਾਰ ਛੋੜਯਏ
ਤੇ ਰਾਤਾਂ ਚ ਰੋਲ ਗਈ ਚੂਪ ਕਿਹੜੀ ਨਗਰੀ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਕਰ ਗਈ ਹੈ
ਸਾਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਨਈਂ ਭੁਮੱਦੀ
ਕਿ ਅਸਾਂ ਅੱਖੀਂ ਦੀ ਤਾਹੰਗ ਉੱਚ ਅਪਨੜੀਂ ਹੰਝੂਆਂ ਦਾ ਮੂਲ ਨਾਹੀ ਲਾਵਨੜਾਂ
