ਅਸੀਂ!
ਧੂੜਾਂ ਦੇ ਵਸਨੜੀਕ
ਤੇ ਸਿਆਲੇ ਦੇ ਜਮਾਂਦਰੂ ਪੱਖੀ
ਅਸੀਂ ਕਮਾਨਦੜ ਦੇ ਚਿਰਾਂ ਤੇ,
ਤ੍ਰੇਲ ਵਾਂਗ ਨਸਰ ਕੇ ਵੀ ਲੋੜਾ ਨਾਹੀਂ ਸਗਦੇ
ਸਾਡੇ ਹੱਡਾਂ ਚ ਕੁਸਕਦੀਆਂ ਹੌਲੀੜਾਂ ਦੀ ਸੁੰਜ,
ਕਦਾਈਂ ਦੂਰ ਗਮਦੇ ਢੋਲਿਆਂ ਤੇ
ਥ੍ਰੀਸ ਮਰੀਂਦੀ ਏ
ਮੁੜ ਵੀ ਅਸੀਂ ਕਦੀਂ ਨਾਹੀਂ ਰੌਨੇ
ਜੌਂ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਮਿਲਾ ਹੁਦੇ,
ਪੱਥਰਾਂ ਤੇ ਚਿਤਰੇ ਜ਼ਾਬਤਿਆਂ ਵਾਂਗ,
ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਰਾਹਨਦੀਨ
ਇਹ ਤਾਂ ਟਿੱਬਿਆਂ ਦਾ ਪੱਧ ਏ
ਜਿਹੜਾ ਲੰਮੇ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਰਾਹੀਆਂ ਵਾਂਗ,
ਲਮੀੜ ਦਾ ਪੱਖ ਬਨੜ ਕੇ ਸਾਡੇ ਪੱਬਾਂ ਨਾਲ਼ ਬਧਾਏ
ਖ਼ਬਰੇ ਕਦੋਂ ਮੌਕੇ!
ਅਸੀਂ ਟੁਰਦੇ ਰਾਹਨਦੇ ਹਾਈਂ
ਜੌਂ ਸਾਡੀਆਂ ਘੋਟੀਆਂ ਨੂੰ,
ਸਫ਼ਰਾਂ ਦਿਆਂ ਤੁਸੀਆਂ ਛਿੜਕਾਂ ਦੀ ਧੂੜ
ਚੌਪੜੀਨਦੀ ਏ
ਤੇ ਅਸੀਂ ਅਕਲਹੇ ਜੌਹਗਿਆਂ ਦੇ ਚਾਨਨੜ ਵਾਂਗ
ਢਲਦੇ ਰਾਹਨਦੇ ਹਾਈਂ
