ਪਲਕਾਂ ਨੂੰ ਪਏ ਕਰਦੇ ਨਮ
ਤੇਰੇ ਹਿਜਰ ਫ਼ਰਾਕ ਦੇ ਗ਼ਮ
ਰੋਕਿਆਂ ਹੰਝੂ ਰੁਕਦੇ ਨਹੀਂ
ਮਾਰਾਂ ਚੀਕਾਂ ਜ਼ਮਜ਼ਮ ਜ਼ਮ
ਮਾਹੀ ਬਾਝ ਨਾ ਲੰਘੇ ਪੁਲ
ਔਖੇ ਹੁੰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਦਮ
ਪੁੱਠੀਆਂ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਸੂਲ਼ੀ 'ਤੇ
ਟੰਗ ਕੇ ਲਾਹ ਲਓ ਮੇਰਾ ਚੰਮ
ਦਰਦ ਫ਼ਰਾਕ ਦਾ ਮੱਕੇ ਤਦ,
ਕਰ ਦੀਏ ਹੁਸਨ ਤੇਰਾ ਜੇ ਦਮ
ਖ਼ੂਨ ਸਫ਼ੈਦ ਹੋਏ ਸਭ ਦੇ
ਯਾ ਫਿਰ ਗਏ ਰਗਾਂ ਵਿਚ ਜਮ
ਉਹੋ ਕੌਮਾਂ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰਹਿਣ
ਕਿਰਿਆ ਕਰਨ ਜੋ ਹਰਦਮ ਕੰਮ
ਵਕਤ ਗਵਾਚਾ ਨਹੀਂ ਲੱਭਦਾ
ਲੱਭਦੀਆਂ ਲੱਭਦੀਆਂ ਪੇ ਗਏ ਖਮ
ਹਰ ਕੋਈ ਯਾਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਪੱਲੇ ਬੰਨ੍ਹ 'ਜੁਨੈਦ ਅਕਰਮ
