ਰਾਸਾਂ ਪਕੜ ਕਲਮ ਦਿਆਂ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਸ਼ਿਅਰ ਨਮਾਜ਼ ਏ ਨੀਤੀ । ਸ਼ੌਕ ਦੇ ਘੋੜੇ ਅਤੇ ਸੋਚਾਂ ਫੇਰ ਸਵਾਰੀ ਕੀਤੀ । ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਪੈਂਡੇ ਚਾੜ੍ਹ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਹੱਸਣ ਹੋਰੀਂ ਲੱਕ ਬੈਠੇ, ਭਾਲ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਉਮਰ ਅਸਾਡੀ ਬੀਤੀ । ਇਸ ਮਸਤਾਨੇ ਨੂੰ ਫਿਰ ਮੁੜਕੇ ਹੋਸ਼ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਆਇਆ, ਉਹਦੇ ਮੀਇਖ਼ਾਨੇ ਚੋਂ ਜਿਸਨੇ ਇਸ਼ਕ ਸ਼ਰਾਬ ਏ ਪੀਤੀ । ਯਾਦ ਸੱਜਣ ਦੀ ਦਿਲ ਵਿਚ ਰੱਖ ਕੇ ਦਿਲ ਚੋਂ ਨਿੱਤ ਮੁਕਾਈਏ, ਹਿਰਸ-ਹਵਸ ਸ਼ਤਾਨੀ ਸੋਚਾਂ ਨਾਲੇ ਗੰਦ ਪਲੀਤੀ । ਉਹਦੇ ਪਿਆਰ ਸਨਦੀਸੇ ਚਮਚਮ ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਲਾਈਏ, ਜਿਹਨੇ ਪ੍ਰੇਮ ਕਹਾਣੀ ਸਾਡੀ ਕੀਤੀ ਫ਼ੀਤੀ ਫ਼ੀਤੀ । ਕਿਧਰੇ 'ਤੇ ਕੋਈ ਆਲਮ ਆਮਿਲ ਦੱਸਦਾ ਪੰਧ ਵਿਖਾਉਂਦਾ, ਜੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਮੇਰਾ ਰੱਬਾ ਮੈਂ ਵੀ ਜਾਂ ਮਸੀਤੀਂ । ਇਕੋ ਰੂਪ 'ਜੁਨੈਦ ਅਕਰਮ' ਜੀ ਚਾਰੇ ਵਿਨੇ ਦੱਸੇ, ਆਪੇ ਮੀਆਂ ਫ਼ਸੀਹਤ ਜਿਹੜਾ ਬੰਦਾ ਫਿਰੇ ਨੱਸੀਤੀ
