ਜੰਗਲ਼ ਦੇ ਵਿਚ ਇਕੱਲਾ ਹੋਵਾਂ ਜੀ ਕਰਦਾ ਏ
ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗ ਕੇ ਰੋਵਾਂ, ਜੀ ਕਰਦਾ ਏ
ਸੀਨੇ ਅੰਦਰ ਚਾਂਦ ਉੱਗਾਵਾਂ ਮਿੱਥੇ ਸੂਰਜ
ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਧਰਤ ਸਮੋਵਾਂ ਜੀ ਕਰਦਾ ਏ
ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਵਿਚ ਪਰੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਭ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ
ਚਾਨਣ ਦੇ ਦਰਿਆ ਵਿਚ ਧੁੱਵਾਂ ਜੀ ਕਰਦਾ ਏ
ਰੂਹ ਦੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾ ਸਕਦਾ ਏ ਜਿਸਦਾ ਪਾਣੀ
ਇਸ ਨਦੀ ਵਿਚ ਬੁੱਕ ਡੁਬੋਵਾਂ ਜੀ ਕਰਦਾ ਏ
ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਲੈ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਆਪਾ ਤਕਾਂਾ
ਕਾਸ਼, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਨਮੁੱਖ ਹੋਵਾਂ ਜੀ ਕਰਦਾ ਏ
ਰੁੱਖ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਦੀ ਰੂਹ ਨੇ ਜਾਂ ਵਿਛੜੇ ਮਾਪੇ
ਜਾ ਜਾ ਰੁੱਖਾਂ ਵਿਚ ਖੜੋਵਾਂ ਜੀ ਕਰਦਾ ਏ
