ਮੌਤੇ ਨਾਲੋਂ ਬੁਰੀ ਜੁਦਾਈ, ਮੈਨੂੰ ਯਾਰ ਸਹਾਈ
ਲੁਤਫ਼ ਖ਼ੁਦਾਈ ਲਿੱਸੀ ਬਦਲਾ, ਹੋਰ ਨਾ ਮੇਰਾ ਕਾਈ
ਡੇਰਾ ਯਾਰ ਮੇਰੇ ਦਾ ਉੱਚਾ, ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਜਹਾਨੋਂ
ਕਰ ਫ਼ਰਿਆਦ ਉਚੇਰੀ ਸਾਰੀ, ਹੈ ਜਿੰਦ ਦਰਦ ਦਿਖਾਈ
ਬਾਝੋਂ ਅੱਖਰ ਇਸ਼ਕੇ ਵਾਲੇ, ਹੋਰ ਨਾ ਸਬਕ ਪੜ੍ਹਾਐਵਸ
ਰੱਬ ਉਸਤਾਦ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਦੇਵੇ, ਨੇਕੀ ਤੇ ਵਡਿਆਈ
ਸੋਹਣੀ ਸੂਰਤ ਵੇਖਣ ਕੋਲੋਂ, ਮਨ੍ਹਾ ਨਾ ਕਰਿਓ ਭਾਈ
ਜਮਦੜਿਆਂ ਇਹ ਆਦਤ ਮੈਨੂੰ, ਪਾਵਨ ਵਾਲੇ ਪਾਈ
ਹੈ ਖ਼ੁਸ਼ ਵਾਊ ਸੱਜਣ ਦੀ ਜਾਵੇਂ, ਅੰਦਰ ਬਾਗ਼ ਸੱਜਣ ਦੇ
ਸਰੂ ਆਜ਼ਾਦ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਆਖੀਂ, ਕਰ ਕੇ ਸੀਸ ਨਿਵਾਈ
ਬਾਝ ਦੀਦਾਰ ਤੇਰੇ ਥੀਂ ਸੱਜਣਾ!, ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨਾ ਦੱਸੇ ਖੋਹ ਬੇ
ਮੁੱਖ ਵਿਖਾਵੀਂ ਨਾ ਚਿਰ ਲਾਵੀਂ, ਆਵੇਂ ਬੁਰਾ ਖ਼ੁਦਾਈ
ਹੈ ਵਾਊ ਜਾ ਆਖ ਸੱਜਣ ਨੂੰ, ਹੈ ਬੁੱਕ ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਦੇ
ਕਿਉਂ ਤੁਧ ਸਿਰ ਗੁਰਦਾਨੀ ਮੈਨੂੰ, ਵਿਚ ਉਜਾੜਾਂ ਪਾਈ
ਆਪ ਸਿਆਂ ਵਿਚ ਰਲ਼ ਕੇ ਖੇਡੀਂ, ਮਾਰੇਂ ਮੌਜ ਨਸੀਬਾਂ
ਕਦੇ ਤੇ ਪੁੱਛ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਤਾਈਂ, ਜੋ ਹੋਏ ਸਹਿਰਾਈ
ਸ਼ਕਰੋ ਯਚਨ ਵਾਲਾ ਬਣਿਆ, ਸ਼ਾਲਾ ਜੁਗ ਜੁਗ ਜੀਵੇ
ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛਦਾ ਸਲ੍ਹਾ ਕਦਾਹੀਂ, ਤੋਤੀ ਭੁੱਖ ਸਕਾਈ
ਮਾਨ ਹੁਸਨ ਦਾ ਠਾਕੇ ਤੈਨੂੰ, ਹੈ ਫੁੱਲ ਸ਼ਾਖ਼ ਗੁਲਾਬੀ
ਪੁੱਛ ਨਹੀਂ ਗੱਲ ਬੁਲਬੁਲ ਕੋਲੋਂ, ਜੋ ਤੁਧ ਕਾਨ ਸੋਦਾਈ
ਨਾਲ਼ ਸਿਆਂ ਦੇ ਰਲ਼ ਕੇ ਜਿਸ ਦਮ, ਮੱਧ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਾ ਪੀਵੇਂ
ਕਰ ਖਾਂ ਯਾਦ ਮੈਨੂੰ ਭੀ ਜਿਸ ਨੇ, ਸਕਦੀਆਂ ਉਮਰ ਲਨਗਹਾਈ
ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਕੇ ਰੰਗ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ, ਕਿਸ ਸਬੱਬੋਂ ਨੱਸਦੇ
ਗੂਹੜੇ ਨੈਣ ਸਿਆਹ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ, ਕਰਦੇ ਨਾ ਅਸ਼ਨਾਈ
ਹੁਸਨ ਜਮਾਲ ਕਮਾਲ ਤੇਰੇ ਵਿਚ, ਹੋਰ ਤਮਾਮੀ ਸਿਫ਼ਤਾਂ
ਹਿਕੁ ਐਬ ਵਫ਼ਾ-ਏ-ਮੁਹੱਬਤ, ਨਹੀਂ ਅੰਦਰ ਜ਼ੀਬਾਈ
ਹੈ ਵਾਊ ਜਦ ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਵਿਚ, ਜਾਸੇਂ ਪਾਸ ਪਿਆਰੇ
ਹੱਥ ਬੰਨ੍ਹ ਅਰਜ਼ ਗਿਜ਼ਾ ਰੀਂ ਓਥੇ, ਹੋ ਕੇ ਮੇਰੀ ਜਾਈ
ਮੈਂ ਨਿੱਤ ਦਰਦ ਤੇਰੇ ਦੀ ਆਤਿਸ਼, ਸੀਨੇ ਅੰਦਰ ਜਾਲਾਂ
ਤਲੀਆਂ ਵਿਚ ਕੜਾਹ ਗ਼ਮਾਂ ਦੇ, ਜਿਉਂ ਮੱਛੀ ਜਲ਼ ਜਾਈ
ਜੇ ਜੁੱਗ ਦੁਸ਼ਮਣ ਮਾਰਨ ਵਾਲਾ, ਤੋਂ ਹਿੱਕ ਸੱਜਣ ਹੋ ਨਵੇਂ
ਮੁੱਤੋਂ ਜ਼ਰਾ ਨਾ ਡਰ ਸਾਂ, ਕਰਸਾਂ ਦਮ ਦਮ ਸ਼ਿਕਰਾ ਲਾਈ
ਜਾਂ ਜਾਂ ਆਸ਼ਿਕ ਬੁਝੇ ਨਾਹੀਂ, ਮਹਿਬੂਬਾਂ ਦੇ ਦਰ ਤੇ
ਕਦ ਖ਼ਲਾਸੀ ਕਰਦਾ ਉਸ ਦੀ, ਜ਼ਾਲਮ ਦਰਦ ਜੁਦਾਈ
ਜਲਵਾ ਰੂਪ ਤੇਰੇ ਦਾ ਲੁੱਟਦਾ, ਮੁੱਤਕੀ ਸ਼ਾਹ ਗੁੱਦਾਵਾਂ
ਐਸੀ ਸੂਰਤ ਸੋਹਣੀ ਤਾਈਂ, ਮੱਤ ਕੋਈ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਲਾਈ
ਤੋੜੇ ਦੂਰ ਪਿਆ ਪਰਦੇਸੀ, ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਤੁਧ ਕੀਤਾ
ਮੈਂ ਮੱਧ ਪੀਵਾਂ ਸੁਰ ਤੁਸਾਨੂੰ, ਹਕਦਮ ਨਹੀਂ ਖ਼ਤਾਈ
ਹੈ ਖ਼ੁਸ਼ ਵਾਊ ਫ਼ਜਰ ਦੀ ਆਨੀਂ, ਖ਼ਾਕ ਉਹਦੇ ਦਰਬਾਰੋਂ
ਇਸ ਸੁਰਮੇ ਥੀਂ ਲੈ ਮੁਹੰਮਦ, ਅੱਖੀਂ ਦੀ ਰੁਸ਼ਨਾਈ
