ਮਾਰੇ ਭੁੱਖ ਗ਼ਜ਼ਬ ਦੇ ਬੰਦੇ , ਮੇਵੇ ਖਾਂਦੇ ਫਿਰਦੇ
ਬੋਜ਼ ਨਿਆਂ ਦੀ ਫ਼ੱਜ ਅਜ਼ਗ਼ੀਬੋਂ, ਆਨ ਫਰੀ ਚੁਗਿਰਦੇ
ਹੱਕ ਹੱਕ ਬਾਂਦਰ ਏਡਾ ਏਡਾ, ਵੇਖਦਿਆਂ ਦਿਲ ਡਰਦਾ
ਸਾਰੇ ਬੰਦੇ ਘੇਰ ਲਿਓ ਨੇਂ, ਜਾਣ ਨਾ ਦੇਂਦੇ ਹਿਰਦਾ
ਕੈਦ ਹੋਇਆ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਓਥੇ, ਕੁਝ ਨਾ ਚਲਦਾ ਚਾਰਾ
ਨਾ ਉਹ ਮਾਰੇ ਜਾਵਣ ਸਾਰੇ, ਨਾ ਹੋਵੇ ਛੁਟਕਾਰਾ
ਲੈ ਟੁਰੇ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਤਾਈਂ ,ਨਾਲੇ ਉਹਦੀਆਂ ਨਫ਼ਰਾਂ
ਆਸ਼ਿਕ ਬਣਨ ਉਸਖਲਾ ਨਾਹੀਂ ,ਵੇਖ ਅਸ਼ਕੇ ਦੀਆਂ ਸਫ਼ਰਾਂ
ਕਲਾ ਬੁਲੰਦ ਆਹਾ ਵਿਚ ਟਾਪੂ, ਖ਼ੂਬ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਚੜ੍ਹਿਆ
ਸ਼ਾਹ ਸਲੀਮਾਂ ਨਬੀ ਚੜ੍ਹਾਇਆ, ਲਾਅਲ ਜਵਾਹਰ ਜੁੜਿਆ
ਮੁਦਤ ਪਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਥੀਂ ਪਿੱਛੋਂ ,ਬੋਜ਼ ਨਿਆਂ ਨੇ ਮਿਲਿਆ
ਇਸ ਟਾਪੂ ਵਿਚ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ,ਵਾਹ ਨਾ ਸੀ ਫਿਰ ਚਲਿਆ
ਬਾਂਦਰ ਘੇਰ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਤਾਈਂ, ਲੈ ਗਏ ਇਸ ਜਾਏ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਕਿਲੇ ਵਿਚ ਵੜਿਆ ,ਦਮ ਦਮ ਰੱਬ ਧਿਆਏ
ਬਹੁਤੇ ਬੁਰਜ ਕਿਲੇ ਦੇ ਆਹੇ ,ਮੁਹਕਮ ਛੱਤ ਦੀਵਾਰਾਂ
ਹੱਕ ਮਹਿਲ ਆਹਾ ਵਿਚ ਸੁੰਦਰ, ਵਾਂਗਣ ਬਾਗ਼ ਬਹਾਰਾਂ
ਮੋਤੀ ਅਤੇ ਜਵਾਹਰ ਜੁੜਿਆ, ਚੱਹਜਾ ਛੱਤ ਬਨੇਰਾ
ਦੀਵੇ ਵਾਂਗਣ ਲਾਟਾਂ ਮਾਰੇ ,ਝਿਲਮਿਲ ਨੂਰ ਚੱਠ ਫੇਰਾ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਤਾਈਂ, ਨਾਲੇ ਉਹਦੀਆਂ ਯਾਰਾਂ
ਇਸ ਮੁਹੱਲੇ ਅੰਦਰ ਖਿੜਿਆ ,ਬੋਜ਼ ਨਿਆਂ ਸਰਦਾਰਾਂ
ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਜਦ ਪਹੁਤਾ ਓਥੇ ,ਡਿੱਠਾ ਘਰ ਯਗਾਨਾ
ਵਿਹੜੇ ਸਫ਼ੇ ਸਫ਼ਾਈ ਵਾਲੇ, ਨਾਲੇ ਤਖ਼ਤ ਸ਼ਹਾਨਾ
ਤਖ਼ਤ ਅਤੇ ਹੱਕ ਬੈਠਾ ਸੁੰਦਰ, ਖ਼ੂਬ ਜਵਾਨ ਦੀਦਾਰੀ
ਸੋਹਣੀ ਸੂਰਤ ਸੋਹਣੀ ਦੇਹੀ, ਸੋਹਣੀ ਬੰਨ੍ਹਣੀ ਸਾਰੀ
ਕਾਲੇਵਾਲ ਜ਼ੰਜੀਰੀ ਬੱਧੇ, ਦਾੜ੍ਹੀ ਸਬਜ਼ਾ ਬਾਗ਼ੇ
ਭਖਦਾ ਮਿਸਲ ਅਨਾਰੇ ਦਾਣੇ, ਇੱਕ੍ਹੀਂ ਲਾਟ ਚਿਰਾਗ਼ੇ
ਸੱਚੀ ਸਭ ਪੁਸ਼ਾਕ ਸ਼ਹਾਨੀ, ਸ਼ਕਤਿ ਸ਼ਾਨ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਸਿਰਤੇ ਤਾਜ ਜੜਾਊ ਧਰਿਆ, ਨਵਾਂ ਜਵਾਨ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਜਿਸ ਦਮ, ਡਿੱਠਾ ਉਸਦੇ ਤਾਈਂ
ਰਸਮ ਸ਼ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਪੁਚਾਏ ,ਅਦਬ ਸਲਾਮ ਦੁਆਈੰ
ਉਹ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਭੀ ਅੱਠ ਤਖ਼ਤੋਂ ,ਮਿਲਿਆ ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ
ਦੋਹਾਂ ਹੱਕ ਦੂਏ ਗਲ ਲਾਇਆ ,ਭਾਈਆਂ ਵਾਂਗਰ ਹੋ ਕੇ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਦੀ ਇਸ ਸ਼ਾਹੇ, ਬਹੁਤ ਨਵਾਜ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ
ਤਖ਼ਤੇ ਅਤੇ ਕੋਲ਼ ਬਹਾਇਆ, ਯਾਰਾਂ ਵਾਲੀ ਨੀਤੀ
ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ ਫਿਰ ਬੋਜ਼ ਨਿਆਂ ਨੂੰ ,ਝਬ ਲਿਆਓ ਖਾਣੇ
ਚਾਲੀ੍ਹ ਬਾਂਦਰ ਖਾਣੇ ਕਾਰਨ ,ਉੱਠ ਲੰਗਰ ਵੱਲ ਧਾਨੇ
ਰੰਗ ਬਰੰਗੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਿਅਮਤ, ਖਾਣੇ ਆਨ ਉਤਾਰੇ
ਦੂਏ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਬੈਠ ਇਕਟੱਹੇ, ਖਾਂਦੇ ਨਾਲ਼ ਪਿਆਰੇ
ਕੁਝ ਸੀ ਗੋਸ਼ਤ ਗੋਰ ਖ਼ੁਰਾਂ ਦਾ ,ਕੁਝ ਕਬਾਬ ਮੱਛੀ ਦਏ
ਕੁਝ ਫੁਲਕੇ ਸਨ ਜਂ ਸੰਵਾਰਦੇ ,ਬਹੁਤੇ ਕਣਕ ਹੱਛੀ ਦਏ
ਜੋ ਕੁਝ ਲੋੜ ਅੰਦਰ ਦੀ ਆਹੀ ,ਖਾ ਰਹੇ ਜਦ ਖਾਣਾ
ਖ਼ਿਦਮਤ ਗਾਰਾਂ ਚਾ ਉਠਏ, ਭਾਂਡੇ ਦਸਤਰ ਖੋ ਉਨਾਂ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਹੋਰੀਂ ਖਾ ਖਾਣਾ, ਹੋ ਬੈਠੇ ਜਦ ਤਾਜ਼ਾ
ਲੱਗਾ ਪੜ੍ਹਨ ਜ਼ਬੂਰ ਜ਼ਬਾਨੀ, ਦਾਊਦੀ ਅਵਾਜ਼ਾ
ਬੋਜ਼ ਨਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਾਹ ਦਾਸਨ ਕੇ, ਬਹੁਤ ਹੋਇਆ ਦਿਲ ਰਾਜ਼ੀ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਕੋਲੋਂ ਪੁੱਛਦਾ, ਹਾਲ ਹਕੀਕਤ ਮਾਜ਼ੀ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਕਿਹਾ ਕੇ ਦੱਸਾਂ ,ਹਾਲ ਹਕੀਕਤ ਤੈਨੂੰ
ਪਚੱਹਨ ਜੋਗੀ ਗੱਲ ਨਾ ਮੇਰੀ ,ਕੁਝ ਨਾ ਪੁਚੱਹੋ ਮੈਨੂੰ
ਮੈਂ ਦੁਖੀਆ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਸ਼ਾਹਾ, ਕਿਸ ਸੰਗ ਦੁੱਖ ਫਰੋਲ਼ਾਂ
ਮਿਸਰੀ ਦੇ ਬਨਜਾਰੇ ਅੱਗੇ ,ਕਾਹਨੂੰ ਮਹਿਰਾ ਤੋਲਾਂ
ਦੁਖੀਏ ਦੀ ਗੱਲ ਦੁਖੀਆ ਸੁਣਦਾ, ਸਿੱਖੀਏ ਦੀ ਗੱਲ ਸਿੱਖਿਆ
ਦੁਖੀਆ ਹਾਏ ਕਰੇ ਤਾਂ ਕੋਲੋਂ ,ਸਿੱਖਿਆ ਹੁੰਦਾ ਦੁਖੀਆ
ਕਾਹਨੂੰ ਛੇੜ ਹਕੀਕਤ ਸਾੜੇਂ ,ਮੈਂ ਕਰਮਾਂ ਦਏ ਤੱਤੇ
ਅੰਦਰ ਵਾਰ ਮੇਰਾ ਰੱਬ ਜਾਣੇ ,ਬਾਹਰੋਂ ਵੇਖ ਨਾ ਚੱਤੇ
ਆਇਆ ਜਿਧਰੋਂ ਆਇਆ ਸ਼ਾਹਾ, ਜੋ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਪਾਇਆ
ਮਝਾਂ ਮਾਨ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਬੈਠਾ, ਕਿਸ ਤੋਂਪੁਚ੍ਛੱੁਨ ਲਾਇਆ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਨੂੰ ਇਸ ਸ਼ਾਹੇ, ਕਿਹਾ ਸੰਨ ਤੋਂ ਭਾਈ
ਮੈਂ ਭੀ ਦੁਖੀਆ ਤੇਰੇ ਜਿਹਾ,ਤਾਂ ਇਹ ਗੱਲ ਹਿਲਾਈ
ਬੋਜ਼ ਨਿਆਂ ਦੀ ਕਿਮੇ ਅੰਦਰ ,ਆਦਮ ਹੋ ਕੇ ਜਾਲਾਂ
ਸੁਧਰ ਨਾਲ਼ ਨਈਂ ਮੈਂ ਉੱਥੇ ,ਕਿਸ ਨੂੰ ਹਾਲ ਦਸਾਲਾਂ
ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਕਿਮੇ ਅੰਦਰ ,ਰਾਜ਼ੀ ਹੈ ਹਰ ਕਾਈ
ਨਾ ਜਿਣਸਾਂ ਦੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਥੀਂ, ਚੰਗੀ ਦੇਸ ਗਦਾਈ
ਮੈਂ ਭੀ ਤੈਨੂੰ ਖੋਲ ਸੁਨਾਸਾਂ ,ਜੇ ਕੁਝ ਹਾਲਤ ਗੁਜ਼ਰੀ
ਲਕੱਹੀ ਜੋ ਤਕਦੀਰ ਅਸਾਂ ਪਰ, ਝੱਲ ਲਈ ਬੇ ਅਜ਼ਰੀ
ਮੈਨੂੰ ਭੀ ਹਮਜਿਨਸ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ,ਮਿਲਿਓਂ ਨਾਲ਼ ਸਬੱਬ ਦੇ
ਕੋਈ ਦਿਨ ਦਰਦ ਵੰਡ ਼ ਓੜਕ, ਭਾਅ ਵਿਛੋੜਾ ਸਭ ਦਏ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਮਾਲਮ ਕੀਤਾ ,ਇਹ ਭੀ ਹੈ ਦੁਖਿਆਰਾ
ਬਾਦਸ਼ਾ ਹੈ ਨੂੰ ਖੋਲ ਸੁਣਾਇਆ, ਪਿਛਲਾ ਕਿੱਸਾ ਸਾਰਾ
ਜੋ ਕੁਝ ਉਸ ਸਿਰਵਰਤੀ ਆਹੀ, ਜੱਰਾ ਜੱਰਾ ਕਰ ਦੱਸੇ
ਸੰਨ ਕੇ ਸ਼ਾਹ ਰਿੰਨ੍ਹ ਭਰ ਹੰਜੋਂ ,ਜਿਉਂ ਸਾਵਣ ਮੀਂਹ ਵਸੇ
ਇਸ ਸ਼ਾਹੇ ਫਿਰ ਉਸ ਦੇ ਅੱਗੇ, ਕੀਤੀ ਸ਼ੁਰੂ੍ਹ ਕਹਾਣੀ
ਜੋ ਕੈਫ਼ੀਅਤ ਉਸ ਦੀ ਆਹੀ, ਖੁੱਲੀ ਪੇਟਾ ਤਾਣੀ
ਸੰਨ ਤੋਂ ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ,ਕੇ ਗੱਲ ਮੇਰੀ ਆਹੀ
ਯਾ ਜੋ ਜਾਂ ਦੀ ਕਿਮੇ ਅੰਦਰ ਬਾਪ ,ਮੇਰੇ ਦੀ ਸ਼ਾਹੀ
ਨਾਮ ਮੇਰਾ ਫ਼ਿਰੋਜ਼ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ, ਮਾਂ ਪਿਓ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰਾ
ਸੈਰ ਸ਼ਿਕਾਰ ਆਹਾ ਨਿੱਤ ਕਰਦਾ, ਜੰਗਲ਼ ਨਦੀ ਕਿਨਾਰਾ
ਹੱਕ ਦਿਨ ਬੇੜੇ ਇੰਦ ਰਬੀਠਾ, ਫਿਰ ਦਾਸਾਂ ਦਰਿਆ ਵੀਂ
ਤੱਕ ਕੇ ਦੁੱਖ ਲੱਗਾ ਅਸਮਾਨੇ, ਕਹਿਓਸ ਹਲਾਨਾ ਜਾਵੇਂ
ਵਾਅ ਮਖ਼ੁਲਫ਼ ਐਸੀ ਝੱਲੀ ,ਰੁੜ੍ਹ ਟੁਰਿਆ ਉਹ ਬੇੜਾ
ਮੈਂ ਜਾਤਾ ਮੁਰਝਾ ਸਾਂ ਡੁੱਬ ਕੇ, ਚੁੱਕ ਜਾਸੀ ਇਹ ਝੇੜਾ
ਜੀਵਨ ਦੇ ਦਮ ਬਾਕੀ ਆਹੇ, ਵਧੀਆ ਪਾਣੀ ਦਾਣਾ
ਦੋ ਵਰ੍ਹੇ ਤੇ ਤੁਰੇ ਮਹੀਨੇ ,ਰੁੜ੍ਹਦਾ ਰਹੀਉਸ ਨਿਮਾਣਾ
ਬੇੜਾ ਭੱਜ ਹੋਇਆ ਕਈਂ ਟੋਟੇ ,ਰੁੜ੍ਹ ਗਿਆਂ ਸਭ ਫੱਜਾਂ
ਹੱਕ ਤਖ਼ਤੇ ਤੇ ਮੈਂ ਭੀ ਆਇਆ, ਰੁੜ੍ਹਦਾ ਅੰਦਰ ਮੌਜਾਂ
ਜੇ ਕੁਝ ਅਜਬ ਕਜ਼ੀਏ ਗੁਜ਼ਰੇ, ਮੈਂ ਪਰ ਬਾਹਰ ਸ਼ਮੁਰੋਂ
ਦਸ ਦਿਨ ਗਿਣੀਏ ਮੁੱਕਦੇ ਨਾਹੀਂ ,ਦੂਤਨ ਹੱਕ ਹਜ਼ਾਰੋਂ
ਓੜਕ ਗੱਲ ਮੁਕਾਵਾਂ ਇਥੇ, ਆਨ ਲਗੋਸ ਵਿਚ ਟਾਪੂ
ਬੋਜ਼ ਨਿਆਂ ਦੀ ਫ਼ਜੇ ਮੈਨੂੰ, ਘੇਰ ਆਂਦਾ ਕਰ ਕਾਬੂ
ਜੋ ਸਰਦਾਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਹਾ ,ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ਼ ਲਿਆਏ
ਉਹ ਦਾਣਾ ਅਕਾਬਰ ਵੱਡਾ, ਦਾਨਸ਼ਮੰਦ ਕਹਾਏ
ਦੇਖ ਮੈਨੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਆਖੇ, ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਇਹ ਆਇਆ
ਬੇਟੀ ਆਪਣੀ ਦੇ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ,ਅਕਦ ਨਿਕਾਹ ਕਰਾਇਆ
ਅਕਦ ਨਿਕਾਹ ਮੇਰਾ ਇਸ ਜਾਈ, ਖ਼ੂਬ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਦ ਹੋਇਆ
ਬੋਜ਼ ਨਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ਾਹ ਉਹ ਅਗਲਾ, ਚਾਲ੍ਹੀਂ ਰੋਜ਼ੀਂ ਮੋਇਆ
ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇਸ ਜਾਏ ਅੰਦਰ, ਇਹੋ ਰਸਮ ਕਦੀਮੀ
ਜਾਂ ਸਰਦਾਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮਰਦਾ, ਕਰਦੇ ਸੋਗ ਯਤੀਮੀ
ਕਿਤਨੇ ਰੋਜ਼ ਨਾ ਜੌੜੇ ਮਿਲਦੇ, ਨਾਹੀਂ ਵਿੱਤੀ ਕਰੇਂਦੇ
ਜਾਂ ਜਾਂ ਆਦਮ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਤਾਂ ਤੀਕ ਜਰੀਨਦੇ
ਜਾਂ ਫਿਰ ਆਦਮ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ, ਦੇਣ ਉਸ ਨੂੰ ਸਰਦਾਰੀ
ਹੁਕਮ ਉਸੇ ਦਾਮਨ ਖਲੋਂਦੀ ,ਕੰਮ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਾਰੀ
ਮੈਨੂੰ ਸੱਤ ਬਰਸ ਹਨ ਗੁਜ਼ਰੇ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਅੰਦਰ ਵਸਦਾ
ਇਹ ਸਭ ਹੁਕਮ ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਟੁਰਦੇ ,ਜੇ ਕੁਝ ਮੂੰਹੋਂ ਦਿਸਦਾ
ਚਾਰ ਹੱਕ ਸੇ ਉਸ ਵੇਲੇ ਬਾਂਦਰ, ਹੁਕਮ ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਭਾਈ
ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਰਦਾਰੀ ਮੈਨੂੰ, ਹੋਰ ਸ਼ਰੀਕ ਨਾ ਕਾਈ
ਚਹਿਲਾਂ ਰੋਜ਼ਾਂ ਦਾ ਹੈ ਰਸਤਾ ,ਇਹ ਵਲਾਇਤ ਸਾਰੀ
ਨਾਮ ਉਸ ਦਾ ਹੋ ਲਿੰਗ ਜ਼ਜ਼ੀਰਾ, ਜਿਸਦੀ ਮੈਂ ਸਰਦਾਰੀ
ਇਸ ਥੀਂ ਅੱਗੇ ਹੋਰ ਵਲਾਇਤ, ਸਗਸਾਰਾਂ ਦੀ ਦੱਸਦੇ
ਸਾਡੇ ਨਾਲ਼ ਸਦਾ ਉਹ ਲੜਦੇ, ਪਰ ਓੜਕ ਭੱਜ ਨੱਸਦੇ
ਯਾਜੂਜਾ ਫ਼ੀਰੋਜ਼ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ, ਨਾਮ ਮੇਰਾ ਸਨ ਭਾਈ
ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਮੇਰੀ ਜਿਹੜੀ ,ਤੈਨੂੰ ਖੋਲ ਸੁਣਾਈ
ਮੈਂ ਜਾਤਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਾ ਹੋਸੀ, ਮੈਂ ਜਿਹਾ ਦੁਖਿਆਰਾ
ਪਰ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਕਰਦੀ ,ਗੱਲ ਤੇਰੀ ਸੁਣ ਯਾਰਾ
ਸਖ਼ਤ ਮੁਸੀਬਤ ਸਿਰ ਤੇਰੇ ਤੇ, ਬਾਹਰ ਅੰਤ ਹਿਸਾਬੋਂ
ਰੱਬ ਮਿਲਾ ਸੀ ਦਿਲਬਰ ਤੈਨੂੰ ,ਰੱਖ ਉਮੀਦ ਜਨਾਬੋਂ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਤਾਈਂ ਸ਼ਾਹ ਰੱਖਿਆ, ਚਾਲੀ੍ਹ ਰੋਜ਼ ਉਸ ਜਾਈ
ਨਿੱਤ ਸ਼ਰਾਬ ਕਬਾਬ ਖਵਾਵੇ ,ਖ਼ਾਤਿਰ ਕਰੇ ਸਵਾਈ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸ਼ਹਜ਼ਾਦਿਏ ਹੱਕ ਦਿਨ ,ਹੋਇਆ ਜੀ ਉਦਾਸੀ
ਲੱਗੀ ਛਕ ਪਿਆਰੇ ਵਾਲੀ, ਭਲੀ ਖੇਡਣ ਹਾਸੀ
ਸੰਗੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ਼ ਬਲੁਏ ,ਕਹਿੰਦਾ ਸੁਣਿਓਂ ਯਾਰੋ
ਆਏ ਸਾਂ ਜਿਸ ਮਤਲਬ ਕਾਰਨ ,ਨਾ ਉਹ ਮਨੂੰ ਵਿਸਾਰੋ
ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਘਰ ਆਪਣੇ ਆਹੀ ,ਟਰਾਏ ਉਹ ਸੁੱਟ ਕੇ
ਖਾਣ ਸ਼ਰਾਬ ਕਬਾਬ ਨਾ ਆਏ, ਕਾਹਨੂੰ ਇਥੇ ਅਟਕੇ
ਆਏ ਮਨਾ ਪੁਰੀ ਦਾ ਵੇਖਣ ,ਛੱਡ ਆਪਣੀ ਸੁਲਤਾਨੀ
ਚਿਹਰਾ ਬੋਜ਼ ਨਿਆਂ ਦਾ ਤੱਕਦੇ ,ਐਂਵੇਂ ਕਰ ਨਾਦਾਨੀ
ਸਾਥੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ, ਸਾਡਾ ਹੈ ਕੇ ਚਾਰਾ
ਜਿੱਧਰ ਚਲਸੀਂ ਨਾਲ਼ ਤੇਰੇ ਹਾਂ, ਲਾ ਨਹੀਂ ਪਲਕਾਰਾ
