ਪਾ ਆਸਾਂ ਦਾ ਖ਼ੂਨ ਉਗਾਏ ਬੂਟੇ ਨੂੰ।
ਫਲ ਲੱਗਿਆ ਨਾ ਮੇਰੇ ਲਾਏ ਬੂਟੇ ਨੂੰ।
ਇਕ ਦਿਨ ਵੀ ਨੈਣਾ ਚੋਂ ਪਾਣੀ ਨਾ ਦਿੱਤਾ,
ਉਸ ਨੇ ਰੀਝਾਂ ਦੇ ਕੁਮਲਾਏ ਬੂਟੇ ਨੂੰ।
ਤੱਕਦਾ-ਤੱਕਦਾ ਆਖ਼ਰ ਮੈਂ ਵੀ ਸੰਗ ਗਿਆ,
ਸੁੰਦਰ ਦਿੱਖ ਦੇ ਉਸ ਸ਼ਰਮਾਏ ਬੂਟੇ ਨੂੰ।
ਬੰਦਿਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਹੋਣ ਨਾ ਦੇਣ ਬਰਾਬਰ ਦਾ,
ਕੁੱਝ ਵੱਡੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਏ ਬੂਟੇ ਨੂੰ।
ਕੰਧ ਤੋਂ ਊਚਾ ਹੁੰਦਾ ਤੱਕ ਕੇ ਲੜਦੇ ਨੇ,
ਹਮਸਾਏ ਤੇ ਚਾਚੇ-ਤਾਏ, ਬੂਟੇ ਨੂੰ।
ਮੁੜ ਮੁੜ ਤਰਲੇ ਪਾਵਾਂ ਛਾਵਾਂ ਦੇਣ ਲਈ,
ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਦੇ ਘਣ-ਛਾਏ ਬੂਟੇ ਨੂੰ।
ਹਿੱਕ-ਧੜੱਕਾ ਲੱਗੇ ਬੇ-ਵਸ ਸੱਧਰਾਂ ਨੂੰ,
ਜਦ ਤਕੜੇ ਦੀ ਬੱਕਰੀ ਖਾਏ ਬੂਟੇ ਨੂੰ।
ਉਹ ਵੀ ਵੇਲਾ ਆਊ ਲੋਕੀ ਕੱਟਣਗੇ,
ਅਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਆਪ ਲਗਾਏ ਬੂਟੇ ਨੂੰ।
ਯਾਰਾਂ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਤੱਕਿਆ ਨਾ 'ਨੂਰ'
ਸੱਧਰਾਂ ਦੇ ਭੁੱਖੇ ਤਿਰਹਾਏ ਬੂਟੇ ਨੂੰ।
