ਇਤਰਾਂ ਦੇ ਚੌ

ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ

ਜਿਥੇ ਇਤਰਾਂ ਦੇ ਵਗਦੇ ਨੇਂ ਚੌ ਨੀ ਓਥੇ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਵਸਦਾ ਜਿਥੋਂ ਲੰਘਦੀ ਹੈ ਪਵਨ ਵੀ ਖਲੋ ਨੀ ਓਥੇ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਵਸਦਾ ਨੰਗੇ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਜਿਥੇ ਆਉਣ ਪ੍ਰਭਾ ਤਾਂ ਰਿਸ਼ਮਾਂ ਦੀ ਮਹਿੰਦੀ ਪੈਰੀਂ ਲਾਵਣ ਜਿਥੇ ਰਾਤਾਂ ਜਿਥੇ ਚਾਨਣੀ ਚ ਨ੍ਹਾਵੇ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਨੀ ਓਥੇ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਵਸਦਾ ਜਿਥੇ ਹੁਣ ਮੁੰਗੀਆ ਚੰਦਨ ਦੀਆਂ ਝੁੰਗੀਆਂ ਫਿਰਨ ਸ਼ਾ ਊਂ ਜਿਥੇ ਹੋ ਹੋ ਨੰਗੀਆਂ ਜਿਥੇ ਦੇਵੀਆਂ ਨੂੰ ਲੱਭਦੀ ਏ ਲੌ ਨੀ ਓਥੇ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਵਸਦਾ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਉਤੇ ਸ੍ਵਯੰ ਜਿਥੇ ਆਥਣ ਚੰਗੀਆਂ ਮਰੀਵੇ ਜਿਥੇ ਮਿਰਗਾਂ ਦਾ ਆ ਤਿੰਨ ਜਿਥੇ ਬਦੋਬਦੀ ਅੱਖ ਪੈਂਦੀ ਰੋ ਨੀ ਓਥੇ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਵਸਦਾ ਭੁੱਖੇ ਭਾਣੇ ਸੋਨ ਜਿੱਥੇ ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਰਾਣੇ ਸੱਜਣਾਂ ਦੇ ਰੰਗ ਜਿਹੇ ਕਣਕਾਂ ਦੇ ਦਾਣੇ ਜਿਥੇ ਦਮਾਂ ਵਾਲੇ ਲੈਂਦੇ ਨੇਂ ਲੁਕੋ ਨੀ ਓਥੇ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਵਸਦਾ ਜਿਥੇ ਇਤਰਾਂ ਦੇ ਵਗਦੇ ਨੇਂ ਚੌ ਨੀ ਓਥੇ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਵਸਦਾ ਜਿਥੋਂ ਲੰਘਦੀ ਹੈ ਪੌਣ ਵੀ ਖਲੋ ਨੀ ਓਥੇ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਵਸਦਾ

Share on: Facebook or Twitter
Read this poem in: Roman or Shahmukhi

ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ