ਲਹੂ ਨਾਲ਼ ਪੁੱਜਿਆ ਘਰ ਨਈਂ ਭੁੱਲਿਆ
ਸਾਨੂੰ ਅੰਬਰਸਰ ਨਈਂ ਭੁੱਲਿਆ
ਹਿਜਰਤ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਦਾ ਮੰਜ਼ਰ
ਲੱਖ ਭੁਲਾਇਆ, ਪਰ ਨਈਂ ਭੁੱਲਿਆ
ਜਿਥੇ ਮਾਂ ਦਾ ਲੀੜਾ ਲੱਥਿਆ
ਉਹ ਵੇਹੜਾ, ਉਹ ਦਰ ਨਈਂ ਭੁੱਲਿਆ
ਛਾਤੀ ਵੱਡੀ ਧੀ ਨਈਂ ਭਲੀ
ਪੁੱਤ ਦਾ ਵਡਿਆ ਸਿਰ ਨਈਂ ਭੁੱਲਿਆ
ਬਹਿਣ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ ਜੂ
ਬਡ਼ੇ ਹੋ ਗਏ, ਡਰ ਨਈਂ ਭੁੱਲਿਆ
ਦੋ ਦਿਨ ਲੁਕ ਕੇ, ਭੁੱਖੇ ਕੱਡੇ
ਹਾਲੇ ਓ ਜੰਤਰ ਨਈਂ ਭੁੱਲਿਆ
ਜਿਥੇ ਆਸਾਂ ਨੱਪ ਆਏ ਸਾਂ
ਗੌਹਰ ਉਹ ਅੰਦਰ ਨਈਂ ਭੁੱਲਿਆ
