ਸੁਣੀਆਂ ਖ਼ੁਦੀ ਤੋਂ ਬੇ ਖ਼ੁਦੀ ਤੀਕਰ ਕਹਾਣੀਆਂ
ਫਿਰ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਦਮਜ਼ਾਂ ਨਾ ਜਾਣੀਆਂ
ਦੱਸਿਆਂ ਸੀ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਤੇਰੀਆਂ ਨੈਣਾਂ ਚੋਂ ਦੇਖ ਕੇ
ਮੇਰੇ ਜ਼ਿਹਨ ਚ ਉਲਝੀਆਂ ਜਣਿਆਂ ਵੀ ਤਾਣੀਆਂ
ਮੁੜ ਮੁੜ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਕਰ ਰਹੀਂ ਝੀਲਾਂ ਦੇ ਰੂਬਰੂ
ਹਾਲੇ ਵੀ ਨਾ ਤੂੰ ਮੇਰੀਆਂ ਤੇਹਾਂ ਪਛਾਣਿਆਂ
ਗਰਦਿਸ਼ ਚ ਕਾਇਨਾਤ ਹੈ, ਤਾਰੇ ਨੇ ਆਰਾ ਮੰਮ
ਹੁੰਦਿਆਂ ਮਹਾਨ ਆਖ਼ਿਰ ਨਮਾਨਿਆਂਂ
ਪੰਛੀ ਵੀ ਸਿਰ ਤੋਂ ਲੰਘ ਕੇ ਪਹੁੰਚੇ ਦੁਮੇਲ ਤੱਕ
ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਖਲੋ ਕੇ ਦੇਖਦੈਂ ਪੀੜਾਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ
