ਵਾਹ ਕਰੀਮ ਉੱਮਤ ਦਾ ਵਾਲੀ, ਮਿਹਰ ਸ਼ਫ਼ਾਅਤ ਕਰਦਾ
ਜਿਬਰਾਈਲ ਜਹੀਏ ਜਿਸ ਚਾਕਰ, ਨਬੀਆਂ ਦਾ ਸਿਰ ਕਰਦਾ
ਉਹ ਮਹਿਬੂਬ ਹਬੀਬ ਰਬਾਣਾ, ਹਾਮ੍ਹੀ ਰੋਜ਼ ਹਸ਼ਰ ਦਾ
ਆਪ ਯਤੀਮ ਯਤੀਮਾਂ ਤਾਈਂ ,ਹੱਥ ਸਿਰੇ ਪਰ ਧਰਦਾ
ਜੇ ਲੱਖ ਵਾਰੀਂ ਇਤਰ ਗੁਲਾਬੋਂ, ਧੋ ਈਏ ਅੰਤ ਜ਼ਬਾਨਾਂ
ਨਾਮ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਾਇਕ ਨਾਹੀਂ, ਕੇ ਕਲਮੇ ਦਾ ਕਾਨਾ
ਨਾਅਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਲਾਇਕ ਪਾਕੀ ,ਕਦ ਅਸਾਂ ਨਾਦਾਨਾਂ
ਮੈਂ ਪਲੀਤ ਨਦੀ ਵਿਚ ਵੜਿਆ ,ਪਾਕ ਕਰੇ ਤਿੰਨ ਜਾਨਾਂ
ਨਾਲ਼ ਉਸ਼ਾ ਰੁੱਤ ਟੁਕੜੇ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨੇ ਚੰਨ ਅਸਮਾਨੀ
ਸੁੱਕ ਰੋੜਾਂ ਥੀਂ ਜਿਸ ਪੜ੍ਹਾਇਆ, ਕਲਮਾ ਜਿਕਰ ਜ਼ਬਾਨੀ
ਮੁਅਜਜ਼ੀਵਂ ਇਸ ਬਹੁਤ ਵਧਾਈ ,ਥੋੜੀ ਸੀ ਮਹਿਮਾਨੀ
ਲਸ਼ਕਰ ਤੁਸਾ ਸਭ ਰਿਝਾਇਆ, ਹਿਕਸੇ ਕਾਸੇ ਪਾਣੀ
ਸਦਰ ਨਸ਼ੀਨ ਦੀਵਾਨ ਹਸ਼ਰ ਦਾ, ਅਫ਼ਸਰ ਵਿਚ ਅਮਾਮਾਂ
ਕੁੱਲ ਨਬੀ ਮੁਹਤਾਜ ਉਨ੍ਹਾਂਦੇ ,ਨਫ਼ਰਾਂ ਵਾਂਗ ਗ਼ੁਲਾਮਾਂ
ਦੁਨੀਆ ਤੇ ਜਦ ਜ਼ਾਹਰ ਹੋਇਆ, ਘਰ ਯਾ ਦੇਣ ਦਮਾਮਾ
ਕੋਹ ਕਾਫ਼ਾਂ ਨੇ ਸੀਸ ਨੁਮਾਇਆ, ਕੋਟ ਕੁੱਫ਼ਾਰ ਤਮਾਮਾਂ
ਤਖ਼ਤ ਚੁਬਾਰੇ ਸ਼ਾਹੀ ਕੁਨਬੇ ,ਢਟੱਹੇ ਕੁਫ਼ਰ ਮੁਨਾਰੇ
ਛੇਕ ਦਿੱਤੇ ਕੁਰਾਨ ਉਹਦੇ ਨੇ, ਅਗਲੇ ਦਫ਼ਤਰ ਸਾਰੇ
ਸਭੁ ਨੂਰ ਉਸੇ ਦੇ ਨੋਰੋਂ ,ਉਸ ਦਾ ਨੂਰ ਹਜ਼ੂਰੋਂ
ਇਸ ਨੂੰ ਤਖ਼ਤ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਮਿਲਿਆ ,ਮੂਸਾ ਨੂੰ ਕੋਹ ਤੋਰੂੰ
ਲਵਲਾ ਕਿ ਲੰਮਾ ਖ਼ਲਕਤੁ ਅਲਕੌਨ ,ਆਇਆ ਸ਼ਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ
ਜਨ ਇਨਸਾਨ ਗ਼ੁਲਾਮ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤੇ, ਦੂਏ ਜਹਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ
ਨੂਰ ਉਮੁਹੰਮਦ ਰੌਸ਼ਨ ਆਹਾ ,ਆਦਮ ਜਦੋਂ ਨਾ ਹੋਇਆ
ਅੱਵਲ ਆਖ਼ਿਰ ਦੂਏ ਪਾਸੇ, ਉਹੋ ਮਿਲ ਖਲੋਇਆ
ਪਾਕ ਜਮਾਲ ਉਹਦੇ ਨੂੰ ਸਕਦੇ ,ਰੂਹ ਨਬੀਆਂ ਸੁਣਦੇ
ਹੋਰਾਂ ਮੁਲਕ ਉਨ੍ਹਾ ਨਦੀ ਖ਼ਾਤਿਰ ,ਖ਼ਿਦਮਤ ਕਾਰਨ ਬਣਦੇ
ਵਲੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉੱਮਤ ਸੁਣਦੇ, ਨਬੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਬਰਾਬਰ
ਉੱਮਤ ਉਸ ਦੀ ਬਣਿਆ ਲੋੜਣ ,ਮੁਰਸਲ ਹੋਰ ਅਕਾਬਰ
ਹੁਸਨ ਬਾਜ਼ਾਰ ਉਹਦੇ ਸੇ ਯੂਸ(ਅਲੈ.)ਫ਼ ,ਬਰਦੇ ਹੋਵ ਕਾਨਦੇ
ਜ਼ੂਵਾਲਕਰ(ਅਲੈ.)ਨੈਣ ਸਲੀਮ(ਅਲੈ.)ਇੰ ਜੈਸੇ ,ਖ਼ਿਦਮਤਗਾਰ ਕਹਾਨਦੇ
ਐਸ(ਅਲੈ.)ਆ ਖ਼ਾਕ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਦਰਦੀ, ਘੁਣ ਤੀਮਮ ਕਰਦਾ
ਤਾਹਈਂ ਦਸਤ ਮੁਬਾਰਕ ਉਸ ਦਾ ,ਸ਼ਾਫ਼ੀ ਹਰ ਜ਼ਰਰ ਦਾ
ਖ਼ਾਲ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਉਸ ਦੀ ਵਾਲਾ ,ਲਾਇਆ ਪਾਕ ਖ਼ਲੀਲ(ਅਲੈ.)ਏ
ਜਾਨੀ ਨੂੰ ਕੁਰਬਾਨੀ ਕੀਤਾ ,ਮਹੱਤਰ ਅਸਮਾ ਈ(ਅਲੈ.)ਲੈ
ਮੂਸ(ਅਲੈ.)ਆ ਖ਼ਜ਼(ਅਲੈ.)ਰ ਨਕੀਬ ਉਨ੍ਹਾਂਦੇ, ਅੱਗੇ ਭਜਨ ਰਾਹੀ
ਉਹ ਸੁਲਤਾਨ ਮੁਹੰਮਦ ਵਾਲੀ ,ਮੁਰਸਲ ਹੋਰ ਸਿਪਾਹੀ
ਦਾ ਸੇ ਸੱਦ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੋਇਆ, ਨੇੜੇ ਆਇ ਪਿਆਰਾ
ਨਾਅਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੇ ਕੁਝ ਲਿਕੱਹੇ, ਸ਼ਾਇਰ ਆਓ ਗਨਹਾਰ
