ਬੰਦਾ ਸੂਲ਼ੀ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਜਾਵੇ ਵੇਲ਼ਾ ਆਹਾਂ ਡਰ ਜਾਵੀਏ ਬਾਹਰੋਂ ਖ਼ੌਫ਼ ਜੋ ਦਿਲ ਆ ਯਾਹ ਉਹੋ ਨਾਲ਼ ਮੇਰੇ ਘਰ ਜਾਵੇ ਭਾਰ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਏ ਚੁੱਕਿਆ ਸਿਰ ਤੋਂ ਲੱਥੇ ਕਿਧਰ ਜਾਵੇ ਟੁੱਟੇ ਫੱਟੇ ਰਸਤੇ ਅਤੇ ਯਾਰ ਤੂੰ ਮਿੱਤਰ ਨਿਖੜ ਜਾਵੇ ਰੀਤਾਂ ਵਰਗੀ ਸੋਚ ਮੁਨੱਵਰ ਚਲੇ ਵਾ ਤੇ ਬਿਖਰ ਜਾਵੇ
