ਵਾਸੀ

ਮੈਂ ਉਹ ਟਾਹਲੀ ਲੋੜ ਦੀ ਆਂ
ਜਹਨਦੀ ਛਾਂ ਥੱਲੇ
ਸਾਡੇ ਵੱਡੇ ਬਹਿੰਦੇ ਸੀ
ਸਾਡਾ ਲੋਕ ਓਥੇ ਈ ਪਲੱਦ ਇਸੀ
ਅਸੀਸ ਵੰਡ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਦੇ ਸੀ

ਅੱਜ ਵੀ ਮਾਈ ਕਮਲੀ ਰੋਂਦੀ ਏ
ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਬੋਲੀ ਪਾਂਦੀ ਏ
ਹੜ੍ਹ ਪੇ ਗਿਆ ਸਾਨੂੰ ਦਿਸਦੀ ਏ
ਰਾਵੀ ਸੁਕਣੇ ਤੇ ਨੀਰ ਵਹਾ ਨਦੀ ਏ

ਉਖੜ ਦਿਆਂ ਹੱਸਦਿਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਬਾਲ
ਕਿੰਜ ਦੇ ਟੁਰ ਪਏ ਹਨ ਵਪਾਰ
ਜੰਮਦੇ ਨੂੰ ਡੱਕਣਾ ਪੈਂਦਾ ਏ
ਹੱਸਦੀ ਨੂੰ ਝਿੜਕਣਾ ਪੈਂਦਾ ਏ

ਉਹ ਮਿੱਟੀਆਂ, ਬਾਲਣ, ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਤੇ ਦਾਤੀ
ਇਕਥੇ ਗਏ ਦੇਸ ਦੇ ਵਾਸੀ?