ਮਾਏ ਨੀ ! ਮੈਂ ਬੂਹਾ ਸੰਝ ਹਵੇਲੀ ਦਾ
ਮੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ਰੇਤ ਪ੍ਰੀਤ
ਇਕ ਵਾਰੀ ਆਇਆ ਸਯਯ
ਜਿਹਦੇ ਗੋਰੇ ਗੋਰੇ ਪੈਰ
ਤੇ ਕਾਲ਼ਾ ਮਨ ਕਾਲ਼ਾ
ਉਹ ਧੁੱਪਾਂ ਭਰਿਆ ਰੂਪ ਸੀ ਅੰਗਾਰਾਂ ਵਾਲਾ
ਉਹਦਾ ਦੇਣ ਵੱਡਾ, ਉਹਦਾ ਨਾਂ ਡਾਹਡਾ
ਉਹਦਾ ਜੁਰਮ ਵੀ ਲਿੱਸੇ ਸਿਰ ਮੇਰੇ
ਸਾਡੀ ਸਾਂਝ ਖ਼ਸਾਰੇ ਹਰ ਵਾਰੀ
ਪਰ ਚੰਗਾ ਵਕਤ ਬਣਾ ਮੇਰੇ
ਸੋ ਫੁੱਲ ਬੀਜੇ ਕੁੱਝ ਖਟੀਇ ਨਈਂ
ਇਥੇ ਰੰਗ ਬਹਾਰਾਂ ਭਰਿਆ ਨਈਂ
ਇਸ ਇਕ ਇਕ ਮੌਜ ਹਵਾ ਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸ
ਸ਼ਾਮ ਸੁਬ੍ਹਾ ਹਰ ਦਿਨ ਪਾਈ
ਫ਼ਿਰ ਸਾਰੇ ਜੱਗ ਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਪਈ
ਮੈਂ ਬੂਹਾ ਸੰਝ ਹਵੇਲੀ ਰੇਤ ਡੁਬੋਈ ਦਾ
