ਭਰਜਾਈਆਂ ਰਾਂਝੇ ਦੀਆਂ ਤੰਗ ਹੋ ਕੇ
ਖ਼ਤ ਹੀਰ ਸਿਆਲ਼ ਨੂੰ ਲਿਖਿਆ ਈ
ਸਾਥੋਂ ਛਿੱਲ ਸੋ ਅੱਧ ਵੰਡਾਏ ਸੁੱਤੀ
ਲੋਕ ਯਾਰੀਆਂ ਕਿਧਰੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਈ
ਦੇਵਰ ਚੰਨ ਸਾਡਾ ਸਾਥੋਂ ਰੁੱਸ ਆਇਆ
ਬੋਲ ਬੋਲ ਕੇ ਖਰਾ ਤੁਰ ਖੇਹ ਈ
ਸਾਡਾ ਲਾਲ਼ ਮੋੜੋ ਸਾਨੂੰ ਖ਼ੈਰ ਘੱਤੋ
ਜਾਣੂ ਕਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਪਾਈ ਭਖਿਆ ਈ
ਕੁੜੀਏ ਸਾਂਭ ਨਾਹੀਂ ਮਾਲ ਰਾਂਝਿਆਂ ਦਾ
ਕਰ ਸਾਰਦਾ ਦੀਦੜਾ ਤਰਿਖਿਆਐ
ਝੱਟ ਕੀਤੀਆਂ ਲਾਲ਼ ਨਾ ਹੱਥ ਆਉਣ
ਸੂਈ ਮਿਲੇ ਜੋ ਤੋੜਦਾ ਲਿਖਿਆ ਈ
ਕੋਈ ਢੂੰਡ ਵਢੀਰੜਾ ਕੰਮ ਜੋਗਾ
ਅਜੇ ਇਹ ਨਾ ਯਾਰੀਆਂ ਸਖਿਆਐ
ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਲੈ ਛੁੱਟੀਆਂ ਦੋੜਿਆਈ
ਕੰਮ ਕਾਸਦਾਂ ਦਾ ਮੀਆਂ ਸਖਿਆਈ
