ਸਹਿਤੀ ਜਾਇ ਕੇ ਹੀਰ ਨੂੰ ਕੋਲ਼ ਬਾ ਕੇ ਭੇਤ ਯਾਰ ਦਾ ਸਭ ਸਮਝਾਇਆ ਈ ਜੀ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਘਰੋਂ ਫ਼ਕੀਰ ਕੇਤੂ ਉਹ ਜੋ ਗੇੜਾ ਹੋਇ ਕੇ ਆਇਆ ਈ ਉਹਨੂੰ ਠੱਗ ਕੇ ਮਹੀਂ ਚੁਰਾ ਲੀਵਂ ਇਥੇ ਆਇ ਕੇ ਰੰਗ ਵਟਾਇਆ ਈ ਤੇਰੇ ਨੈਣਾਂ ਨੇ ਚਾ ਮਲੰਗ ਕੀਤਾ ਮਨੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਚਾ ਭੁਲਾਇਆ ਈ ਉਹਦੇ ਕਣ ਪੜਾਈ ਕੇ ਵਣ ਲੱਥਾ ਆਪ ਵਹੁਟੜੀ ਆਨ ਸਦਾਇਆ ਈ ਆਪ ਹੋ ਜ਼ਲੈਖ਼ਾ ਦੇ ਵਾਂਗ ਸੱਚੀ ਉਹਨੂੰ ਯੂਸੁਫ਼ (ਅਲੈ.) ਚਾ ਬਣਾਇਆ ਈ ਕੀਤੇ ਕੁਲ ਕਰਾਰ ਵਿਸਾਰ ਸਾਰੇ ਆਨ ਸੀਦੇ ਨੂੰ ਕੌਂਤ ਬਣਾਇਆ ਈ ਹੋਏ ਚਾਕ ਪਿੰਡੇ ਮਿਲੀ ਖ਼ਾਕ ਰਾਂਝੇ ਕਣ ਪਾੜ ਕੇ ਹਾਲ ਵਨਜਾਿਆਈ ਦੇਣੇਦਾਰ ਮਵਾਸ ਹੋ ਵਿਹਰ ਬੈਠੀ ਲੈਣੇਦਾਰ ਹੀ ਇਕ ਕੇ ਆਇਆ ਈ ਗਾ ਲੀਨ ਦੇ ਕੇ ਵੀਹੜਿਓਂ ਕੱਢ ਉਸ ਨੂੰ ਕੱਲ੍ਹ ਮੋਲਹਿਆਂ ਨਾਲ਼ ਕਟਾਇਆ ਈ ਹੋ ਜਾਈਂ ਨਿਹਾਲ ਜੇ ਕਰੀਂ ਜ਼ਿਆਰਤ ਤੈਨੂੰ ਬਾਗ਼ ਵਿਚ ਉਸ ਬੁਲਾਇਆ ਈ ਜ਼ਿਆਰਤ ਮਰਦ ਕਫ਼ਾਰਤ ਹੋਣ ਅੱਸੀਆਂ ਨੂਰ ਫ਼ਕ਼ਰ ਦਾ ਵੇਖਣਾ ਆਇਆ ਈ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਹਦ ਕੀਤਾ ਮਿਲੇ ਪੀਰ ਪੰਜੇ ਮੈਨੂੰ ਕਸ਼ਫ਼ ਬੇ ਜ਼ੋਰ ਵਿਖਾਇਆ ਈ ਝਬ ਨਜ਼ਰ ਲੈ ਕੇ ਮਿਲ ਹੋਏ ਰਈਅਤ ਫ਼ੌਜਦਾਰ ਬਹਾਲ਼ ਹੋ ਆਇਆ ਈ ਉਹਦੀ ਨਜ਼ਾ ਤੋਂ ਆਬ ਹਯਾਤ ਉਸਦਾ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀਏ ਝਗੜਾ ਲਾਇਆ ਈ ਚਾਕ ਲਾਅ ਕੇ ਕਣ ਪਿੜ ਈਵ ਨੀ ਨੈਣਾਂ ਵਾਲੀਏ ਗ਼ੈਬ ਕਿਉਂ ਚਾਇਆ ਈ ਬੱਚੇ ਉਹ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਥੋਂ ਹੀਰ ਕੁੜੀਏ ਹੱਥ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਖ਼ਸ਼ਾਿਆ ਈ ਇਕੇ ਮਾਰ ਜਾਸੀ ਇਕੇ ਤਾਰ ਜਾਸੀ ਇਹ ਮੀਂਹ ਅਨਿਆਓਂ ਦਾ ਆਇਆ ਈ ਅਮਲ ਕੁੱਵਤ ਤੇ ਵੱਡੀ ਦਸਤਾਰ ਫਲ਼ੀ ਕਿਹਾ ਭੀਲ ਦਾ ਸਾਂਗ ਬਣਾਇਆ ਈ ਵਾਰਿਸ ਕੁੱਲ ਭਲਾ-ਏ-ਕੇ ਖੇਡ ਰਧੋਂ ਕਿਹਾ ਨਵਾਂ ਮਖ਼ੌਲ ਜਗਾਇਆ ਈ
