ਸਹਿਤੀ ਆਖਿਆ ਬਾਬਲਾ ਜਾ ਆਪੇ
ਸੀਦਾ ਆਪ ਤੋਂ ਦੂਰ ਸਦਾਵਨਦਾ ਏ
ਨਾਲ਼ ਕਬਰ ਹੰਕਾਰ ਦੇ ਮਸਤ ਫਿਰਦਾ
ਖ਼ਾਤਿਰ ਥੱਲੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਲੀਆਵਨਦਾ ਏ
ਸਾਨ੍ਹੇ ਵਾਨਗਰੋਂ ਸਿਰੀ ਪਤਾ ਵਿੰਦਾ ਹੈ
ਅੱਗੋਂ ਆਕੜ ਇੰ ਪਿਆ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਏ
ਜਾ ਨਾਲ਼ ਫ਼ਕੀਰ ਦੇ ਕਰੇ ਆਕੜ
ਗ਼ੁੱਸੇ ਗ਼ਜ਼ਬ ਨੂੰ ਪਿਆ ਵਧਾ ਵਿੰਦਾ ਏ
ਮਾਰ ਨੂੰਹਾ ਦੇ ਦੁੱਖ ਹੈਰਾਨ ਕੀਤਾ
ਉਜੂ ਘੋੜੇ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਦਰੜ ਹਹ ਵਿੰਦਾ ਏ
ਯਾਰੋ ਉਮਰ ਸਾਰੀ ਜੱਟੀ ਨਾ ਲੱਧੀ ਰਿਹਾ
ਸੋਹਣੀ ਢੂੰਡ ਢੂੰਡਾ ਵਿੰਦਾ ਏ
ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਜਵਾਨੀ ਵਿਚ ਮਸਤ ਰਿਹਾ
ਵਕਤ ਗਏ ਤਾਈਂ ਪਛੋਤਾ ਵਿੰਦਾ ਏ
