ਸਹਿਤੀ ਆਖਿਆ ਬਾਬਲਾ ਜਾ ਆਪੇ ਸੀਦਾ ਆਪ ਤੋਂ ਦੂਰ ਸਦਾਵਨਦਾ ਏ ਨਾਲ਼ ਕਬਰ ਹੰਕਾਰ ਦੇ ਮਸਤ ਫਿਰਦਾ ਖ਼ਾਤਿਰ ਥੱਲੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਲੀਆਵਨਦਾ ਏ ਸਾਨ੍ਹੇ ਵਾਨਗਰੋਂ ਸਿਰੀ ਪਤਾ ਵਿੰਦਾ ਹੈ ਅੱਗੋਂ ਆਕੜ ਇੰ ਪਿਆ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਏ ਜਾ ਨਾਲ਼ ਫ਼ਕੀਰ ਦੇ ਕਰੇ ਆਕੜ ਗ਼ੁੱਸੇ ਗ਼ਜ਼ਬ ਨੂੰ ਪਿਆ ਵਧਾ ਵਿੰਦਾ ਏ ਮਾਰ ਨੂੰਹਾ ਦੇ ਦੁੱਖ ਹੈਰਾਨ ਕੀਤਾ ਉਜੂ ਘੋੜੇ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਦਰੜ ਹਹ ਵਿੰਦਾ ਏ ਯਾਰੋ ਉਮਰ ਸਾਰੀ ਜੱਟੀ ਨਾ ਲੱਧੀ ਰਿਹਾ ਸੋਹਣੀ ਢੂੰਡ ਢੂੰਡਾ ਵਿੰਦਾ ਏ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਜਵਾਨੀ ਵਿਚ ਮਸਤ ਰਿਹਾ ਵਕਤ ਗਏ ਤਾਈਂ ਪਛੋਤਾ ਵਿੰਦਾ ਏ
