ਕੀਕਰ ਛਾਂਗ ਕੇ ਅਸਮਾਨ ਦਾ ਸੀਨਾ ਨਈਂ
ਵੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ
ਤੇ ਤੋਂ ਇਨਸਾਨਾਂ ਹਾਨਕਦੇ ਅਯਾਲਵਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਅੱਖੀਂ ਦਾ
ਪਾਨੜੀਂ ਟੂਰ ਦਿੱਤਾ
ਪਰ ਉਹ ਤਾਂ,
ਉਥਾਂ ਤੇ ਬੈਠੇ ਕੁੱਤੇ ਵਾਂਗ ਸਾਡੇ ਚਿਹਰਿਆਂ ਨੂੰ
ਘੂ ਦੇਣ
ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਏ ਕਿ ਮੈਂ ਚਾਚੇ ਨਾਜ਼ੋ ਦੇ
ਖੇਤ ਚੋਂ ਗੁਣਾ ਭੰਨਾਂ
ਤੇ ਓਹਦੇ ਵਿਚੋਂ ਰੱਤ ਦੀ ਮੌਸ਼ਕ ਆਵੇ
ਪਰ ਏ ਹਵੀਏ
ਮੈਂ ਅਪਨੜੀਂ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਸ਼ਰੀਹਾ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਹਿਜਰਤ ਵੇਖੀ ਏ
ਤੇ ਹੋਊ ਨਾਲੇ ਦੀਆਂ ਦੌਹਪਾਂ ਚ ਕਾਵਾਂ ਦੇ ਗੀਤ ਸੌਨੜੀਨ,
ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝਾ ਸਕਦ ਐਂ
ਕਿ ਤਰੀਨਗਲ ਨਾਲ਼ ਭੋਂ ਨਈਂ
ਖ਼ਾਬ ਵੀ ਛਾਨੜੀਂ ਜਾ ਸਗਦੀਨ
ਥੀਂ ਦੇ ਬਾਹਰੋਂ ਗੰਦੇ ਟੂ ੜੇ ਤੇ ਖਿਲਨੜ ਆਲ਼ਾ ਕੰਵਲ
ਹੌਨੜ ਹੋਲੀਆਂ ਦੇ ਹੌਜ਼ਾਂ ਚ ਅਔਗਿਨੜ ਲੱਗ ਪਿਆ
ਤੇ ਅਪਨੜੀਂ ਜ਼ਾਤ ਤੋਂ ਮੂਕਰ ਗਿਆ
ਮੈਂ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਗੌਲੀਨਦੇ ਪਖਵਾਂ ਨਾਲ਼ ਕਦੀ ਸਫ਼ਰ ਨਈਂ ਕੀਤਾ ਜੋਂ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਅਔਡੀਕ ਸੰਨੜ ਲਵਾਂ
