ਸੋਚਦਾ ਉਲਟਾ ਰਸਤਾ ਨਿਕਲੇ

ਮੁਨੱਵਰ ਅਹਿਮਦ ਕੰਡੇ

ਸੋਚਦਾ ਉਲਟਾ ਰਸਤਾ ਨਿਕਲੇ ਕੁੱਕੜ ਵਿਚੋਂ ਆਂਡਾ ਨਿਕਲੀਏ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅੱਖੀਆਂ ਅੰਦਰ ਰੁੱਖਾਂ ਉਹ ਨਜ਼ਰਾਂ ਦਾ ਧੋਖਾ ਨਿਕਲੇ ਜਿਸ ਜਿਸ ਨੇ ਵੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪੀਤਾ ਸਾਰੇ ਬੰਦੇ ਮਰਦਾ ਨਿਕਲੇ ਬਡ਼ਾ ਲੱਗੇ ਮੁੰਡਾ ਜਿਸ ਵਿਚ ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਨਿਕਲੇ ਫੋਲ ਕੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵੇਖੀ ਕੋਈ ਤੇ ਕੰਮ ਦਾ ਬਣਦਾ ਨਿਕਲੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਮੁਨੱਵਰ ਸਿੱਧਾ ਲੱਖਾਂ ਫ਼ਿਰ ਕਿਉਂ ਮਾਅਨੀ ਉਲਟਾ ਨਿਕਲੇ

Share on: Facebook or Twitter
Read this poem in: Roman or Shahmukhi

ਮੁਨੱਵਰ ਅਹਿਮਦ ਕੰਡੇ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ