ਮੱਚ

ਨੋਰਉਲਈਨ ਸਾਦੀਆ

ਧੀਆਂ ਵਿਛੜੀਆਂ ਕਣਕਾਂ ਨਿਸਰੀਆਂ ਰਾਖੀ ਕੌਣ ਕਰੇ! ਖੇਡਾਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਆਸਾਂ ਰੋ ਪਈਆਂ ਸੋਖੀ ਕੌਣ ਕਰੇ! ਭਾਂਬੜ ਬਲਦਾ ਏ ਜੱਗ ਰਲਦਾ ਏ ਸਾਂਝੀ ਕੌਣ ਕਰੇ! ਮੱਚ ਵੀ ਮਚਿਆ ਏ ਸੰਗ ਵੀ ਰਲਿਆ ਏ ਦੁਖੜਾ ਕੌਣ ਕਹਵੇ! ਵੀੜ੍ਹੇ ਵੜਿਆ ਏ ਚਾਨਣ ਡਰਿਆ ਏ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਕੌਣ ਕਰੇ! ਬਦਲ ਛਾਇਆ ਏ ਦਿਲ ਵੀ ਆਇਆ ਏ ਮਸਤੀ ਕੌਣ ਕਰੇ!

Share on: Facebook or Twitter
Read this poem in: Roman or Shahmukhi

ਨੋਰਉਲਈਨ ਸਾਦੀਆ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ