ਰਾਤਾਂ ਸੁਫ਼ਨੇ ਡਰ ਤੇ ਮੈਂ
ਨਾਲ਼ ਖੁੱਲੀ ਏ ਦਰ ਤੇ ਮੈਂ
ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਮੁਜਰਮ ਆਂ
ਮੇਰੇ ਕੁਤਰੇ ਪਰ ਤੇ ਮੈਂ
ਇੱਟ ਦਾ ਬਦਲਾ ਪੱਥਰ ਏ
ਓਹ ਹੋਇਆ ਪੱਥਰ ਤੇ ਮੈਂ?
ਸਾਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਬਹਿ ਗਈ ਏ
ਮੁੱਲਾਂ ਤੇਰੀ ਸ਼ਰ ਤੇ ਮੈਂ
ਲੜਦੇ ਪੈ ਆਂ ਅਜ਼ਲਾਂ ਤੋਂ
ਅਨਹੋਨੀ ਦਾ ਵਰ ਤੇ ਮੈਂ
ਸੂਰਜ ਦਾ ਪਰਛਾਵਾਂ ਹਾਂ
ਡੁੱਬ ਗਿਆ ਜੇਕਰ ਤੇ ਮੈਂ
ਬਾਹਮਣ ਬੈਠਾ ਵੇਖ ਰਹੀਆਂ
ਮਸਜਿਦ ਦੇ ਮੰਬਰ ਤੇ ਮੈਂ
ਦੋਵੇਂ ਸਾਬਰ ਹੋ ਗਏ ਆਂ
ਓਹ ਏ ਆਪਣੇ ਘਰ ਤੇ ਮੈਂ
ਹਵਾਲਾ: ਇਕੋ ਸਾਹੇ; ਸਾਂਝ; ਸਫ਼ਾ 20