ਟੈਕਨਾਲੋਜੀ ਦੇ ਮੋਜ਼ਜ਼ੇ

ਧਰਤੀ ਦੇ ਮਲਹੋਟੇ ਮੋਨਹਾ ਤੇ ਥੱਕ ਕੇ ਓ
ਚੰਨ ਤੇ ਮਰੀਖ਼ ਦਿਆਂ ਮਿੱਟੀਆਂ ਚਮਨ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇਂ
ਐਰੇ ਖੱਟਣ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇਂ
ਆਉਣ ਆਲਿਆਂ ਨਸਲਾਂ ਦੇ ਕੋਠੇ ਚਾੜ੍ਹਨ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇਂ
ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਏ
ਪਰ ਧਰਤੀ ਦਾ ਕੀ ਕਸੂਰ ਏ
ਜੁਦਾ ਸਰੀਰ
ਰਾਕਟਾਂ ਤੇ ਜੰਗੀ ਜ਼ਹਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਸ਼ਰਾਟਿਆਂ
ਨਾਲ਼ ਹਰ ਵੇਲੇ ਕਮਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏ
ਜੱਦੀ ਛਾਤੀ ਟੈਂਕਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਨਾਂ ਪੁਟ ਮਾਰੀ ਏ
ਜਦੇ ਕਣ ਬਮ ਧਮਾਕਿਆਂ ਨੇ ਡੋਰੇ ਕਰ ਛੋੜੇ ਨੇਂ
ਜਿਸ ਦਿਆਂ ਅੱਖਾਂ
ਮੋਟਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਧੋਈਂ ਚ ਵਨਜਾਪ ਗਈਆਂ
ਜਦੇ ਪਹਾੜ! ਸੜਕਾਂ ਦੀ ਕਾਲ਼ੀ ਡੀਨ ਖਾ ਗਈ
ਜਦੇ ਰੱਖ! ਫ਼ੀਕੜਿਆਂ ਦੇ ਸਾਮਰੀ ਚੱਟ ਕਰ ਗਏ
ਮਿਨਰਲ ਵਾਟਰ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ
ਜਦੇ ਪਾਣੀ
ਅਮਰੂ ਅੱਯਾਰ ਦੀ ਜ਼ਨਬੀਲ ਡੇਕ ਗਈ ਏ
ਤੇ ਉਧਰ
ਐਸੀ ਤੇ ਮਹਿਦੀ ਦੀ ਉਡੀਕ ਚ ਸੁੱਤੇ ਹੋਏ, ਮਸ਼ਰਿਕ ਤੇ ਮਗ਼ਰਿਬ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਟੈਕਨਾਲੋਜੀ ਦੇ ਮੋਜ਼ਜ਼ੇ ਵੇਖ ਕੇ
ਸੈਂਸ ਦਾ ਕਲਮਾ ਪੜ੍ਹ ਲਿਆ ਏ

ਤੌਕੀਰ ਰਜ਼ਾ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ

• ⟩  ਤੀਜਾ ਕੰਢਾ
• ⟩  ਫੁੱਲਾਂ ਦਾ ਟ੍ਰੈਫ਼ਿਕ ਜਿਮ
• ⟩  ਬਦ ਵਾਏ ਹੋਏ ਅੱਖਰ
• ⟩  ਬੇਮੁਹਾਰੇ ਸੁਫ਼ਨੇ
• ⟩  ਮੇਰਿਆ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
• ⟩  ਤੌਕੀਰ ਰਜ਼ਾ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਵਿਤਾ