ਕਾਜ਼ੀ ਆਖਿਆ ਖ਼ੌਫ਼ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਕਰ

ਕਾਜ਼ੀ ਆਖਿਆ ਖ਼ੌਫ਼ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਕਰ
ਮਾਪੇ ਚਿ ਚੜ੍ਹੇ ਚਾਹੇ ਮਾਰਨੀਗੇ

ਤੇਰੀ ਕਿਆੜੀਵਂ ਜੀਭ ਖਿੱਚ੍ਹ ਕੱਢਣ
ਮਾਰੇ ਸ਼ਰਮ ਦੇ ਖ਼ੂਨ ਗੁਜ਼ਾਰਨੀਗੇ

ਜਿਸ ਵਕਤ ਅਸਾਂ ਦਿੱਤਾ ਚਾ ਫ਼ਤਵਾ
ਇਸ ਵਕਤ ਹੀ ਪਾਰ ਉਤਾਰਨੀਗੇ

ਮਾਊਂ ਆਖਦੀ ਲੋੜਾ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਜੇ ਤਿੱਖੇ
ਸ਼ੋਖ਼ ਦੀਦੇ ਵੇਖੋ ਪਾੜਨੀ ਗੇ

ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਕਰ ਤਰਕ ਬੁਰਿਆਈਆਂ ਤੋਂ
ਨਹੀਂ ਅੱਗ ਦੇ ਵਿਚ ਚਾ ਨਿਘਾਰਨੀ ਗੇ

ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ

• ⟩  ਪੰਜਾਂ ਪੀਰਾਂ ਨੂੰ ਰਾਂਝਣੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ 119
• ⟩  ਸ਼ੌਕ ਨਾਲ਼ ਵਜਾ-ਏ-ਕੇ ਵੰਝਲੀ ਨੂੰ 120
• ⟩  ਰਾਜ਼ੀ ਹੋ ਪੰਜਾਂ ਪੀਰਾਂ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ 121
• ⟩  ਰਾਂਝੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲ ਕੀਤਾ 122
• ⟩  ਰਾਂਝੇ ਆਖਿਆ ਆ ਖਾਂ ਬੈਠ ਹੀਰੇ 123
• ⟩  ਫੁੱਲੇ ਕੋਲ਼ ਜਿੱਥੇ ਮੰਗੂ ਬੈਠਦਾ ਸੀ 124
• ⟩  ਕੈਦੋ ਆਖਦਾ ਮਲਕੀਏ ਭੇੜੀਏ ਨੀ 126
• ⟩  ਮੁਲਕੀ ਆਖਦੀ ਸੱਦ ਤੋਂ ਹੀਰ ਤਾਈਂ 127
• ⟩  ਝਿੰਗੜ ਡੂਮ ਤੇ ਫ਼ੱਤੂ ਕਲਾਲ ਦੌੜੇ 128
• ⟩  ਹੀਰ ਮਾਊਂ ਨੂੰ ਆਨ ਸਲਾਮ ਕੀਤਾ 129
• ⟩  ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਵਿਤਾ