ਸਾਨੂੰ ਬਖ਼ਸ਼ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਨਾਉਂ ਮੀਆਂ ਸਾਥੋਂ ਭੁੱਲੀਆਂ ਇਹ ਗੁਨਾਹ ਹੋਇਆ ਕੱਚਾ ਸ਼ੇਰ ਪਤਿਆ ਬੰਦਾ ਸਦਾ ਭੁੱਲ ਉਧਰੋਂ ਆ ਦੰਮੋਂ ਭੁੱਲਣਾ ਰਾਹ ਹੋਇਆ ਆਦਮ ਭੁੱਲ ਕੇ ਕਣਕ ਨੂੰ ਖਾਏ ਬੈਠਾ ਕੱਢ ਜੱਨਤੋਂ ਹੁਕਮ ਫ਼ਨਾ ਹੋਇਆ ਸ਼ੈਤਾਨ ਉਸਤਾਦ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ ਭਲਾ ਸਜਦਿਓਂ ਕਿਬਰ ਦੇ ਰਾਹ ਹੋਇਆ ਮੁਢੋਂ ਰੂਹ ਹੀ ਕੱਲ ਦੇ ਕਾਲ ਵੜਿਆ ਜੱਸਾ ਛੱਡ ਕੇ ਅੰਤ ਫ਼ਨਾ ਹੋਇਆ ਕਾਰੂਨ ਭੁੱਲ ਜ਼ਕਾਤ ਥੀਂ ਸ਼ਿਵਮ ਹੋਇਆ ਵਾਰਦ ਉਸ ਤੇ ਕਹਿਰ ਅੱਲ੍ਹਾ ਹੋਇਆ ਭੁੱਲ ਜ਼ਕਰੀਏ ਲਈ ਪਨਾਹ ਹੀਜ਼ਮ ਆਰੇ ਨਾਲ਼ ਉਹ ਚੀਰ ਦੋ ਫਾਹ ਹੋਇਆ ਅਮਲਾਂ ਬਾਝ ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ ਪਵਨ ਪੋਲੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਮੀਆਂ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਹੋਇਆ
