ਪਹਿਲਾ ਦੁੱਖ ਏ ਪਹਿਲਾ ਰੋਣਾ ਏ
ਰੱਬ ਈ ਜਾਣੇ ਕਿੰਨਾ ਰੋਣਾ ਏ
ਤੇਰੀ ਛੁੱਟੀ ਮੁੱਕ ਜਾਣੀ ਏ
ਮੈਂ ਫ਼ਿਰ ਪੂਰਾ ਹਫ਼ਤਾ ਰੋਣਾ ਏ
ਉਹਦਾ ਦਿਲ ਈ ਪੱਥਰ ਦਾ ਏ
ਉਹਦੀ ਅੱਖ ਨੇ ਘੱਟਾ ਰੋਣਾ ਏ
ਅਸੀਂ ਤਨਾਸੁਬ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਏ
ਥੋੜਾ ਹੱਸਣਾ, ਬਹੁਤਾ ਰੋਣਾ ਏ
ਰੋਵਣ ਬਹਿ ਜੋ ਗਏ ਆਂ ਲਾਲਾ
ਕਾਹਨੂੰ ਕਰਕੇ ਸਰਫ਼ਾ ਰੋਣਾ ਏ
ਜਿਹੜਾ ਵਿਛੜਣ ਲੱਗਿਆਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਸੀ
ਉਹਦੇ ਲਈ ਫ਼ਿਰ ਕਾਹਦਾ ਰੋਣਾ ਏ
