ਸਿੱਕਾ ਪੁੱਤਰ ਨਾਲ਼ ਹਵਾ ਦੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਏ
ਰੱਖੋਂ ਟੁੱਟ ਕੇ ਇਕਲਾਪੇ ਦੀ ਧੁੱਪੇ ਠਰਦਾ ਏ
ਦਿਲੀਂ ਗੁਦਾਜ਼ ਰਚਾ ਕੇ ਠੰਡ ਹੁੰਦਾ ਜਾਵੇ
ਉਹ ਗ਼ਮ ਜਿਹੜਾ ਅੱਖ ਵਿਚ ਅਥਰਬਣ ਕੇ ਤੁਰਦਾ ਏ
ਸਾਹਣ ਅਮੀਰਾਂ ਤੋਂ ਉਹ ਬੰਦਾ ਮਾੜਾ ਚੰਗਾ
ਰੁੱਖਾ ਸਿੱਕਾ ਖਾ ਕੇ ਜੋ ਦਮ ਰੱਬ ਦਾ ਭਰਦਾ ਏ
ਵਕਤ ਉਸਤਾਦ ਸਿਖਾ ਦਿੰਦਾ ਸਬਕ ਅਖ਼ੀਰੇ
ਪੰਜਵੇਂ ਬਾਬ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਸਭੇ ਅਜ਼ਬਰ ਕਰਦਾ ਏ
ਬਾਪ ਬਣੇ ਫ਼ਰ ਖੁੱਲੇ ਕੱਲ੍ਹ ਖ਼ੁਲਾਸੇ ਫ਼ਿਤਰਤ
ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਫ਼ਰ ਕੀ ਕੀ ਖਾ ਖਾ ਦੁੱਖੜੇ ਜਰਦਾ ਏ
ਫ਼ਿਤਰਤ ਭੇਤ ਬਣਾਇਆ ਮੌਤ ਹਯਾਤੀ ਵਾਲਾ
ਹਰ ਸਾਹ ਦਿਲ ਜੀਂਦਾ ਦਿਲ ਦੀ ਹਰ ਹਰਕਤ ਤੇ ਮਰਦਾ ਏ
ਵਿਲਕ ਵਿਲਕ ਮਨ ਬਾਲਕ ਲਿਖੀਂ ਕਸੀਦਯੇ
ਨਜ਼ਮਾਂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਨਾਲ਼ ਤੇਰਾ ਕੀ ਬਾਵਾ ਸਰਦਾ ਏ
