ਰਾਂਝਾ ਰਾਂਝਾ ਕਰਦੀ ਨੀ ਮੈਂ ਆਪੇ ਰਾਂਝਾ ਹੋਈ ਸੱਦੋ ਨੀ ਮੈਨੂੰ ਧੀਦੋ ਰਾਂਝਾ, ਹੀਰ ਨਾ ਆਖੋ ਕੋਈ ਰਾਂਝਾ ਮੈਂ ਵਿਚ, ਮੈਂ ਰਾਂਝੇ ਵਿਚ, ਮੈਨੂੰ ਹੋਰ ਖ਼ਿਆਲ ਨਾ ਕੋਈ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਉਹ ਆਪ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਆਪ ਕਰੇ ਦਿਲਜੋਈ ਜੋ ਕੋਈ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਵਸੇ, ਜ਼ਾਤ ਅਸਾਡੀ ਸੌ ਈ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ਼ ਮੈਂ ਨਿਉਂ ਲਗਾਇਆ, ਉਹੋ ਜਿਹੀ ਹੋਈ ਹਤੱਹ ਖੂੰਡੀ ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਮੰਗੂ, ਮੋਢੇ ਭੂਰਾ ਲੋਈ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਹੀਰ ਸਲੇਟੀ ਵੇਖੋ, ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਖਲੋਈ ਚੱਟੀ ਚਾਦਰ ਲਾਹ ਸੁੱਟ ਕੁੜੀਏ, ਪਹਿਨ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਲੋਈ ਚਿੱਟੀ ਚਾਦਰ ਦਾਗ਼ ਲਗੀਸੀ, ਲੋਈ ਦਾਗ਼ ਨਾ ਕੋਈ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰੇ ਲੈ ਚੱਲ ਬੁਲ੍ਹਿਆ, ਸਿਆਲੀਂ ਮਿਲੇ ਨਾ ਢੋਈ ਰਾਂਝਾ ਰਾਂਝਾ ਕਰਦੀ ਹੁਣ ਮੈਂ ਰਾਂਝਾ ਹੋਈਯ
