ਤਮਾਸ਼ਾ

ਇਰਸ਼ਾਦ ਸੰਧੂ

ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਸਾਡੇ ਗੱਲ ਵਿਚ ਪਾਕੇ ਡੋਰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਕਰਦੇ ਪਏ ਨੇਂ ਕਿੰਨੇ ਚਿਰ ਤੋਂ ਰਲ਼ ਕੇ ਚੋਰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਜਿਥੇ ਹੋਵੇ ਬਾਗਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਉੱਲੂਆਂ ਦੀ ਸਰਦਾਰੀ ਬੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਕਾਵਾਂ ਹੱਥੋਂ ਤਿੱਤਰ ਮੋਰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਹੋਰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਕਰ ਲਏ ਉਂਜ ਪੁਰ ਹੋਰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਕਰਿਆਂ ਵੇਖੀਂ ਕਿਧਰੇ ਬਣ ਨਾ ਜਾਵੇ ਹੋਰ ਦਾ ਹੋਰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਢੇਰ ਤਮਾਸ਼ੇ ਹੱਥੋਂ ਜਿਸਲੇ ਢੇਰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਬਣ ਗਏ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨੇ ਫ਼ਰ ਪਿੰਡਾਂ ਵੱਲੇ ਦਿੱਤਾ ਟੂਰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਇੰਜ ਦੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਅਲੀਕਾਂ ਜਿਸਦਾ ਅੰਗ ਅੰਗ ਨੱਚਦਾ ਹੋਵੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਸਾਹ ਤੇ ਕਰਦੀ ਹੋਵੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਪੁਰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਬੰਦੇ ਪੂਰੀ ਖਾਕੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਉਂਜ ਦੁਆਵਾਂ ਦਿੰਦੇ ਮੈਂ ਤੱਕਿਆ ਏ ਪਖਵਾਂ ਅੱਗੇ ਸੁੱਟ ਕੇ ਭੌਰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਅਜ਼ਲਾਂ ਤੋਂ ਇਸ ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਸਾਰੇ ਵਾਂਗ ਮਦਾਰੀ ਅਪਣਾ ਅਪਣਾ ਕਰਦੇ ਫਿਰਦੇ ਲਾ ਕੇ ਜ਼ੋਰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਅੱਜ ਤਮਾਸ਼ੇ ਵਿਚ ਮੈਂ ਆਇਆਂ ਆਪ ਤਮਾਸ਼ਾ ਬਣ ਕੇ ਅੱਜ ਵੀ ਆਖੀਂ ਜੇ ਨਾ ਦੇਵੇ ਅੱਜ ਵੀ ਲੋਰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਭਰਨੇ ਆਂ ਨਹੀਂ ਭਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਕੌੜਾ ਘੁੱਟ ਵੀ ਸਾਥੋਂ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਏ ਦਿੱਤਾ ਉਹਨੇ ਏਨਾ ਖੁਰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਉਤੇ ਉਂਗਲਾਂ ਧਰਕੇ ਤੱਕਣਾ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਜਿਸ ਦਿਨ ਸੰਧੂ ਇੱਕ ਥਾਂ ਕੀਤਾ ਚੁੱਪ ਤੇ ਸ਼ੋਰ ਤਮਾਸ਼ਾ

Share on: Facebook or Twitter
Read this poem in: Roman or Shahmukhi

ਇਰਸ਼ਾਦ ਸੰਧੂ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ