ਆਲ ਦੁਵੱਲੇ ਆ ਸ਼ੱਕ ਤੱਕ ਕੇ, ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਗ਼ਰੂਰ ਲਗਦ ਉਇ

ਜਾਵੇਦ ਆਰਿਫ਼

ਆਲ ਦੁਵੱਲੇ ਆ ਸ਼ੱਕ ਤੱਕ ਕੇ, ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਗ਼ਰੂਰ ਲਗਦ ਉਇ ਸਾਨੂੰ ਹਨ ਉਹ ਘਾਹ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦਾ, ਨਿਯਤ ਵਿਚ ਫ਼ਤੂਰ ਏ ਲਗਦਾ ਸਾਡੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਤੱਕਣੀ ਪਾਰੋਂ, ਉਹਦੇ ਮੂੰਹ ਲਾਲੀ ਆਈਯ ਯਾਰੋ! ਗੱਲ ਅਸਮਾਨੀਂ ਦੱਸਾਂ, ਜੰਨਤ ਦੀ ਹੁਣ ਹੋਰ ਏ ਲਗਦਾ ਉਹਦੇ ਘਰ ਨੂੰ ਆਉਣ ਲੱਗੀਆਂ, ਭੱਜੇ ਭੱਜੇ ਸਾਂ ਪਰਪ ਜਾਵਣ ਲੱਗੀਆਂ ਅਪਣਾ ਘਰ ਹੁਣ, ਵੇਖੋ ਕਿੰਨਾ ਦੂਰ ਏ ਲਗਦਾ ਸੁਣਿਆ ਕੋਈ ਤੌਰ ਦੇ ਉੱਤੇ, ਆਪਣੀ ਝਲਕ ਵਿਖਾ ਦਿੰਦਾ ਏ ਕਾਹਨੂੰ ਯਾਰ ਦਾ ਬੂਹਾ ਛੱਡੀਏ, ਸਾਨੂੰ ਇਹੋ ਤੌਰ ਏ ਲਗਦਾ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਖ਼ੂਨ ਨੂੰ ਉਹਨੇ, ਮਤੱਹੇ ਉੱਤੇ ਲਾਇਆ ਹੈ ਸਵ ਕਿੰਨਾ ਭੋਲ਼ਾ ਯਾਰ ਏ ਮੇਰਾ, ਉਹਨੂੰ ਇਹ ਸੰਦੂਰ ਏ ਲਗਦਾ ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਏ ਸਾਨੂੰ ਕਿਹੜਾ ਇਸ਼ਕ ਚ ਮਰਨਾ ਸੀ ਪਰਰ ਜੇ ਕੋਈ ਜਾਣ ਲੜਾ ਕੇ ਜਿੱਤਿਆ, ਸਾਡਾ ਵਿਚ ਕਸੂਰ ਏ ਲਗਦਾ ਟੁੱਟਿਆ ਬਾਹਵਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਯਾਰਾ! ਕੰਮ ਕਰੋ ਤੇ ਕਿਹਾ ਹੋਸੀ ਇਹੋ ਮੁੜ ਕੇ ਕਹਿਣਾ ਪੈਣਾ, ਰੱਬ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਨਜ਼ੂਰ ਏ ਲਗਦਾ ਪਰਦੇਸੀ ਤੇ ਇਸੀ ਵੀ ਸਾਂ ਪਰ, ਸਾਡੀ ਥਾਂ ਥਾਂ ਯਾਰੀ ਹੈ ਸੀ ਕਿਲੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਤੇ ਯਾਰੋ, ਘਰ ਪ੍ਰਦੇਸ ਜ਼ਰੂਰ ਏ ਲਗਦਾ ਝੂਠੀਆਂ, ਮਾਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਅਤੇ , ਹੀ ਹੀ ਵਾਹਵਾ ਕੀਤੀ ਨਹੀਂ ਜੇ ਆਰਿਫ਼ ਉਹਨੇ ਤਾਹੀਓਂ ਛੱਡਿਆ, ਭਾਵੇਂ ਪੁੱਜ ਗ਼ਰੂਰ ਏ ਲਗਦਾ

Share on: Facebook or Twitter
Read this poem in: Roman or Shahmukhi

ਜਾਵੇਦ ਆਰਿਫ਼ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ