ਕੱਦ ਮੈਂ ਲੱਗ ਕੇ ਆਪਣੇ ਦੁੱਖ ਸੁਣਾਉਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ ਏ ਕਮਲੀ ਵਾਲੀਆ! ਸ਼ਹਿਰ ਮਦੀਨੇ ਆਉਣ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਏਏ ਸੜਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸਾਂ ਪਰ ਇਕ ਦਿਨ ਸੀਰਤ ਆਪ ਦੀ ਲਈ ਸਯਯ ਇਸ ਦਿਨ ਦਾ ਈ ਆਪਣੇ ਦੁੱਖ ਵਧਾਉਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ ਏ ਕਲਮ ਕਲਾ ਲੱਖਾਂ ਬੁੱਤ ਪ੍ਰਸਤਾਂ ਅੱਗੇ ਡਟਿਆ ਜੂ ਰੱਬ ਦਾ ਵੀ ਤੇ ਉਹਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਖੂਨ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ ਏ ਜਿਹੜਾ ਰਸਤਾ ਆਪ ਨੇ ਦੱਸਿਆ, ਮੰਨਿਆ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂੰ ਜਾਣ ਦੀ ਬਾਜ਼ੀ ਲਾ ਕੇ ਫ਼ਰਜ਼ ਨਭਾਵਨ ਨੂ ਜੀ ਕਰਦਾ ਏ ਇੰਜ ਤੇ ਲੱਖਾਂ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਜੰਨਤ ਦੇ ਵਿਚ ਜਾਵਣਗੇ ਆਪ ਦੀ ਸੰਗਤ ਦੇ ਵਿਚ ਓਥੇ ਜਾਵਣ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਏਏ ਤਾਇਫ਼ ਦੇ ਵਿਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਜੁੱਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਰੁੱਤਾਂ ਡਿੱਗੀਆਂ ਸਨ ਉਹੋ ਜੌੜੇ ਆਰਿਫ਼ ਸਿਰ ਤੇ ਚਾਵਨ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ ਏ
