ਸਮੇਂ ਦੀ ਮੌਤ

ਕਦੇ-ਕਦੇ ਤਾਂ
ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਲਾਜ਼ਮੀ
ਮੌਤ ਸਮੇਂ ਦੀ ਵੀ
ਬੇਸ਼ੱਕ
ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ
ਕਿ ਸਮਾਂ ਮੁੱਕ ਜਾਵੇ!
ਭਲਾ ਇਹ ਵੀ ਕਦੇ ਥਿਆਉਂਦਾ ਏ?
ਇਹ ਤਾਂ ਚਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏ
ਬੇਲਿਹਾਜ਼ ਹੋ ਕੇ!
ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਹੈ ਲਾਜ਼ਮੀ
ਮੌਤ ਸਮੇਂ ਦੀ
ਉਦੋਂ ਜਦੋਂ
ਖ਼ੁਸ਼ਗਵਾਰ ਮੌਸਮਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਹੋਵੇ
ਤੇ ਵਰਤਮਾਨ ਦੇ ਚੁੱਲ੍ਹਿਆਂ 'ਚ
ਆਦਮੀ ਸਿਰਫ਼
ਧੁੱਖਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ
ਸਗੋਂ ਭਾਂਬੜ ਬਣ ਕੇ ਬਲ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ
ਉਦੋਂ ਜਦੋਂ
ਪੈਰਾਂ ਤਲੇ
ਸਿਰਫ਼ ਰੇਤ ਨਹੀਂ
ਲਾਵਾ ਵਹਿ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ
ਫਿਰ ਹੋ ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਲਾਜ਼ਮੀ
ਮੌਤ ਸਮੇਂ ਦੀ ਵੀ
ਕਿਸੇ ਖ਼ੁਸ਼ਗਵਾਰ ਮੌਸਮ ਦੀ ਉਡੀਕ ਚ
ਤਾਂ ਜੋ
ਇਹਨਾਂ ਧੁੱਖਦੇ ਮੌਸਮਾਂ
ਤੇ ਉਸ ਖ਼ੁਸ਼ਗਵਾਰ ਮੌਸਮ ਵਿਚਲਾ ਫਾਸਲਾ
ਸਿਫ਼ਰ ਹੋ ਜਾਵੇ...! ...!!

Reference: Adan De Bagh We Chaliye; Page 101

See this page in  Roman  or  شاہ مُکھی

ਕਸ਼ਾਵਲ ਕੰਵਲਜੀਤ ਕੌਰ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ