ਵੇਲੇ ਦਾ ਇਹ ਸ਼ੋਹ ਦਰਿਆ ਏ

ਦਿਨ ਦੇ ਪੀਲੇ ਵੀੜ੍ਹੇ ਅੰਦਰ
ਫੁੱਲ ਖੜੇ ਨੇਂ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਅਣ ਮੁੱਕ ਗੱਲਾਂ ਦੇ
ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਪਹਿਲਾਂ
ਮੈਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ
ਚੁੱਪ ਦੀ ਚਾਦਰ ਪੱਲੇ ਬੰਨਿਆ

ਬਰਫ਼ ਚ ਲੱਗੇ
ਠੰਡੀ ਨਿੰਦਰ ਸੁੱਤੇ ਅੱਖਰ
ਤਪਦਾ ਥਲ ਤੇ
ਇਕਲਾਪੇ ਦੀ ਉੱਚੀ ਟੀਸੀ
ਸਭ ਬਿਮਲਾ ਏ
ਪੀਲੀ ਰੁੱਤ ਦੀ ਖੱਟੀ ਵਾਂਗੂੰ