ਅੰਦਰ ਦੀ ਤੇ ਅੱਗ ਨਦੀਦੀ ਠਾਰੀ ਗਈ ਐਸੀ ਮਛਰੀ ਦਿਲ ਦੀ ਪੀੜ ਪੁਰਾਣੀ ਰਾਤ ਕੈਂਦਾ ਸੀ ਨਾ ਤੇਰੇ ਬਾਹਜੋਂ ਜੀ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਦੇਖ ਰਿਹਾਂ ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੋਂ ਮੱਥੇ ਘੂਰੀ ਪੈਂਦੀ ਧੁੱਪ ਦਾ ਕੁੱਝ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾਈਏ ਪੋਲੇ -ਪੋਲੇ ਮਿਟਦੇ ਨਕਸ਼ ੳੁਘੇੜੇ ਨੇ ਪੱਕੇ ਵਾਅਦੇ ਕੂੜੇ ਲਾਰੇ ਨਿਕਲੇ ਨੇ ਸੋਚ ਰਿਆ ਵਾਂ ਕੀਹਨੇ ਮੇਰੀ ਜੂਹ ਦੇ ਤਖ਼ਤ ਸੰਭਾਲੇ
