ਹੀਰ ਚੁੱਪ ਬੈਠੀ ਅਸੀਂ ਕੱਟ ਕੱਢੇ
ਸਾਡਾ ਵਾਹ ਪਿਆ ਨਾਲ਼ ਡੋਰੀਆਂ ਦੇ
ਉਹ ਵੇਲੜਾ ਹੱਥ ਨਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ
ਲੋਕ ਦੇ ਰਹੇ ਲੱਖ ਢੰਡੋਰਿਆਂ ਦੇ
ਇਕ ਰਣ ਗਈ ਦਿਵਿਆ ਵਣ ਗਿਆ
ਲੋਗ ਸਾੜਦੇ ਨਾਲ਼ ਨਹੋਰਿਆਂ ਦੇ
ਨਿਉਂ ਰਾਚਿਆਂ ਤੇ ਰੰਨਾਂ ਡਾਹਢੀਆਂ ਦੇ
ਕੀਕੂੰ ਹੱਥ ਆਉਣ ਨਾਲ਼ ਜ਼ੋਰਿਆਂ ਦੇ
ਅਸਾਂ ਮੰਗਿਆ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾ ਖ਼ੈਰ ਕੀਤਾ
ਮੈਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਨਾਲ਼ ਫਹੁੜੀਆਂ ਦੇ
ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਜ਼ੋਰਿਆਂ ਦਿਆਂ
ਦੇ ਸਾਥੇ ਜ਼ਰ ਤੇ ਕੰਮ ਨਜ਼ੂਰੀਆਂ ਦੇ
