ਇਕ ਮੁਠ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਸੁੱਟਦੇ ਤੈਨੂੰ ਕਿਹੜਾ ਤਾਰਿਆਂ ਦਾ ਘਾਟਾ ਪੇ ਜਾਣਾ ਏ ਅਸਾਂ ਇਕ ਰੋਂਦੇ ਹੋਏ ਬਾਲ ਨੂੰ ਹਸਾ ਨਾ ਏ ਉਨ੍ਹੇ ਵੀ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਵਾਂਗ ਘਰ ਨੂੰ ਸੁਜਾਨਾ ਏ ਅੰਬਰਾ ਵੇ ਅੰਬਰਾ!
