ਆਪਣੇ ਕੋਲੋਂ ਕਦ ਤੱਕ ਆਪ ਲੁਕਾਉਗੇ ।
ਚਿਹਰਿਆਂ ਉੱਤੇ ਕਿੰਨੇ ਖ਼ੋਲ ਝੜ੍ਹਾਉਗੇ ।
ਯਾਰੋ! ਕਦ ਤੱਕ ਬਾਲ ਕੇ ਦੀਵੇ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ
ਆਪਣੀ ਬਰਬਾਦੀ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਗੇ ।
ਜੇ ਨਾ 'ਵਾਜ਼ ਪਛਾਣੀ ਯਾਰੋ ਵੇਲੇ ਦੀ
ਕੱਖਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਰੁਲ ਜਾਉਗੇ ।
ਆਖ਼ਰ ਐਨੀ ਖ਼ਲਕਤ ਏ ਕੋਈ ਬੋਲੇਗਾ
ਕਿੰਨਿਆਂ ਬੁੱਲਾਂ ਉੱਤੇ ਜਿੰਦਰੇ ਲਾਉਗੇ ।
ਹੁਣ ਤੇ ਕਰ ਦਿਉ ਪਾਸੇ 'ਅਜਮਲ' ਪੱਥਰ ਨੂੰ
ਨਈਂ ਤੇ ਫਿਰ ਇਕ ਵਾਰੀ ਠੋਕਰ ਖਾਉਗੇ ।
