ਕਿਉਂ ਪੱਥਰ ਦਯਾ ਬਿਤਾ ਤੇਰੀ ਸਰਦਲ 'ਤੇ ਸਿਰ ਭੰਨਾਂ

ਕਿਉਂ ਪੱਥਰ ਦਯਾ ਬਿਤਾ ਤੇਰੀ ਸਰਦਲ 'ਤੇ ਸਿਰ ਭੰਨਾਂ
ਤੂੰ ਜੇ ਮੇਰੀ ਕਦਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਤੈਨੂੰ ਮਨਾਂ

ਮੇਰੇ ਬਾਅਦ ਫਿਰ ਵਿਲੀਨਗਾ ਜਦ ਵਰਕ ਕਿਤਾਬ ਮੇਰੀ ਦੇ
ਭਰਿਆ ਹੋਸੀ ਤੇਰੀ ਪਿਆਰ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਹਰ ਪਨਾਂ

ਯਾਰ ਗੁਆ ਬੈਠੇ 'ਤੇ ਬੰਦਾ ਹੱਥ ਈ ਮਿਲਦਾ ਰਹਿੰਦੇ
ਇਹੋ ਸਬਕ ਪੜ੍ਹਾਨਦੀਆਂ ਤੈਨੂੰ ਉਮਰ ਵਹਾਈ ਚੰਨਾਂ

ਇਸ਼ਕ ਤੇਰੇ ਵਿਚ ਸੋਹਣਿਆ ਭੈੜਾ ਹਾਲ ਅਸਾਡਾ ਹੋਇਆ
ਫਸ ਗਈ ਜਾਨ ਸਿਕੰਜੇ ਦੇ ਵਿਚ ਜਿਉਂ ਬੇਲਨ ਵਿਚ ਗੁਣਾਂ

ਲਗਦਾ ਏ ਜੇ ਸ਼ਹਿਰ ਅਸਾਡੇ ਸੱਜਣ ਨੇ ਮੁੜ ਆਉਣਾ
ਲੋਕਾਂ ਬੱਤੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਸਜਾਇਆ ਹਰ ਕੋਠਾ ਹਰ ਬਿਨਾਂ

ਖ਼ਸਮਾਂ ਬਾਝ ਵੀ ਅਪਣਾ ਆਪ ਸੰਭਾਲਣ ਤੋੜ ਹਯਾਤੀ
ਉਹੋ ਘਰ ਦੀਆਂ ਰਾਖਿਆਂ ਹੋਸਨ ਉਹੋ ਨਸਲੀ ਰੰਨਾਂ

ਰੱਬ ਈ ਰਾਖੀ ਕਰੇ 'ਜੁਨੈਦ ਅਕਰਮ' ਹਨ ਦੇਸ ਮੇਰੇ ਦੀ
ਥਾਂ ਥਾਂ ਚੋਰਾਂ ਲੁੱਟ ਮਚਾਈ ਥਾਂ ਥਾਂ ਲਾਈਨਾਂ ਸਿੰਹਾਂ