ਉਹ ਖ਼ਵਾਬਾਂ ਦੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦਾ ਮੈਂ ਮਸਤਾਂ ਦੀ ਜਾਗੀਰ ਦਾ ਮੁਰਾਦ ਹੀਲਾ ਧੇਲਾ ਬੋਲਦਾ ਮੈਂ ਨੀਲ ਹਜ਼ਾਰੀ ਹੀਰ ਦਾ ਮੈਂ ਸੱਚਾ ਠੀਪਾ ਵੇਲ ਦਾ ਮੈਂ ਮਿੱਠਾ ਲੱਡੂ ਸ਼ੇਰ ਦਾ ਪਰਿਆਰ ਗਵਾਂਢੋਂ ਹੁੜੀਆ ਕੀ ਕਰਦਾ ਨਾਵਾਂ ਪੀਰ ਦਾ ਮੈਂ ਫ਼ਿਰ ਚੌ ਬਾਰੇ ਬੈਠਿਆ ਮੈਂ ਠੀਕ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਤੀਰ ਦਾ ਉਹ ਕਾਹਨੂੰ ਕਿੱਕਰਾਂ ਰੋਲਦਾ ਜੇ ਵਾਰਿਸ ਹੁੰਦਾ ਲੀਰ ਦਾ ਮੈਂ ਪੀੜਾਂ ਝੱਲੀਆਂ ਜਾਣ ਤੇ ਤਾਂ ਆਇਆ ਮਾਸ਼ਾ ਨੀਰ ਦਾ
