ਉਹ ਜ਼ਨਾਜ਼ਾ ਮੇਰਾ ਵੇਖਣ ਆ ਗਏ

ਉਹ ਜ਼ਨਾਜ਼ਾ ਮੇਰਾ ਵੇਖਣ ਆ ਗਏ
ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੇ ਘਰ ਸਿਆਪੇ ਪਾ ਗਏ

ਵਿਚੋ ਵਿਚ ਮੈਂ ਜਿਹੜੇ ਗ਼ਮ ਖਾਂਦਾ ਰਿਹਾ
ਓਹਾ ਆਖ਼ਰਕਾਰ ਮੈਨੂੰ ਖਾ ਗਏ

ਦੂਰ ਰਹਿ ਕੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਦਲ ਦੇ ਕੋਲ਼
ਕੋਲ਼ ਆ ਕੇ ਕਿੰਨੀਆਂ ਕਤਰਾ ਗਏ

ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੱਥੋਂ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦਾ ਏ ਦਿਲ
ਇਕ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ਼ ਉਹ ਸਮਝਾ ਗਏ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਕੋਈ ਨਾ ਗ਼ਮਮ
ਅਪਣਾ ਗ਼ਮ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੋਹਣੇ ਲਾ ਗਏ

ਰੋਂਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅਜੇ ਨਾ ਸਕੀਆਂ
ਗ਼ਮ ਦੇ ਬਦਲ ਸਿਰ ਤੇ ਛਾ ਗਏ

ਅੱਲ੍ਹਾ ਅਕਬਰ, ਕਿਸ ਬਲ਼ਾ ਦੀ ਏ ਹਵਾ
ਆਸ਼ਯਾਨੇ ਵਜਦ ਆ ਗੇਅ

ਫ਼ਜ਼ਲ ਜੇ ਆਇਆ ਨਹੀਂ ਖ਼ਤ ਜੂਆ ਬੱਬ
ਸ਼ੁਕਰ ਕਰ ਕਬੂਤਰ ਆਗਏਏ

ਪੈਰ ਫ਼ਜ਼ਲ ਗੁਜਰਾਤੀ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ

• ⟩  ਆ ਸ਼ੀਆ ਨੂੰ ਟੋਰੀ ਆ ਫੈਲੀ, ਸਾਰੇ ਚਮਨ ਰੋਇਦਾਦ ਮੀਰੀਰ
• ⟩  ਇਸ਼ਕ ਨੇ ਕੀਤਾ ਅਤਾ ਸੋਜ਼-ਏ-ਨਿਹਾਣੀ ਕੁੱਝ ਨਾ ਕੁੱਝ
• ⟩  ਇਹ ਫੁੱਟ ਬਿਰਹੋਂ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਦੇਰ ਪਾ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ
• ⟩  ਉਮਰ ਸਾਰੀ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਤੇ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਖਾਂਦਾ ਰਿਹਾ
• ⟩  ਉਹ ਰਾਤਾਂ ਚੰਗੀਆਂ ਸਨ ਦਿਨ ਭਲੇ ਸਨ
• ⟩  ਉਹ ਜ਼ਨਾਜ਼ਾ ਮੇਰਾ ਵੇਖਣ ਆ ਗਏ
• ⟩  ਉਹਦੇ ਦਰਬਾਨ ਗਲੀ ਸਿਰ ਤੇ ਉਠਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇਂ
• ⟩  ਜਿਹਨਾਂ ਦੇਦਿਆਂ ਨੇ ਤੇਰੀ ਦੀਦ ਲੁੱਟੀ, ਝਾਤ ਹੋਰ ਦੇ ਪਾ ਨਾ ਸਕਦੇ ਨੇਂ
• ⟩  ਨਾ ਦਮ ਨਿਕਲੇ, ਨਾ ਜਾਏ ਗ਼ਮ ਅਸਾਡਾ
• ⟩  ਬੈਠਾ ਰੋਜ਼ ਹਸੀਨਾਂ ਦੇ ਕੋਲ਼ ਰਹਿਣਾਂ, ਵੇਹੰਦਾ ਰੋਜ਼ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਨੂਰ ਰਹਿਣਾਂ
• ⟩  ਪੈਰ ਫ਼ਜ਼ਲ ਗੁਜਰਾਤੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਵਿਤਾ