ਬੋਲੀਆਂ

ਹੱਥ ਨੱਪ ਕੇ ਮੈਂ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਟੁਰਿਆ
ਤੇ ਕਦਮਾਂ ਨੂੰ ਰਾਹ ਭੁੱਲ ਗਏ

ਅਸਾਂ ਪੀਲੀ ਵਿਚ ਮਿੱਧੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ
ਤੇ ਔੜੀਂ ਵਿਚੋ ਸੱਪ ਨਿਕਲੇ

ਅੱਖ ਭਰ ਕੇ ਮੈਂ ਚਾਨਣੀ ਨੂੰ ਤੱਕਿਆ
ਤੇ ਚੁਣੇ ਤੇ ਕੁ ਹੇੜ ਪੈ ਗਈ

ਕੱਢੇ ਕਲਮਾਂ ਨੇਂ ਸੀਸਾਂ ਵਿਚੋ ਝਲਕੇ
ਤੇ ਅੱਖਰਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਸੜ ਗਏ

ਗੱਲਾਂ ਲਾ ਕੇ ਅਸਾਨੂੰ ਵਿੱਤ ਲੰਮੀਆਂ
ਤੇ ਚਿਣਤੇ ਦੀ ਅੱਖ ਲੱਗ ਗਈ

ਸਾਨੂੰ ਰਾਤ ਦੇ ਹਨ੍ਹੇਰੀਆਂ ਨੇਂ ਕੱਜਿਆ
ਤੇ ਸੁਰ ਜੇ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲੱਗ ਗਈ

ਕਾਬਲ ਜਾਫ਼ਰੀ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ

• ⟩  ਉੱਕਰੇ
• ⟩  ਕੁਝ ਅੱਥਰੂ ਹਾਏ ਇੰਜ ਦੇ ਜਿਹੜੇ ਨਾ ਹੈ ਡੱਕਣ ਆਲੇ
• ⟩  ਦਿਲ ਨਗਰੀ ਵਿਚ ਸੀਸੇ ਪਰੀਆਂ ਸਮਾ ਕੇ ਬੈਠਿਆਂ ਹੋਈਆਂ
• ⟩  ਦਿਲ ਵਿਚ ਕਦੀ ਵੀ ਮੇਲ ਨਾ ਰੱਖਣੀ, ਸਾਫ਼ ਤੇ ਸੱਚੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨਾ
• ⟩  ਧੜ ਕੂੰ ਧੜ ਕੂੰ ਇਹ ਦਿਲ ਮੇਰਾ, ਫੜ ਕੂੰ ਫੜ ਕੂੰ ਅੱਖ
• ⟩  ਪਲ ਦੋ ਪਲ ਦੀ ਖੇਡ ਨਿਕੰਮੀ ਜਾਲੇ ਦਰਦ ਵਿਛੋੜੇ ਕੌਣ
• ⟩  ਪੁਮਲੀ ਉੱਤੇ ਪਏ ਕੁਰਲਾਉਣ, ਮੀਂਹਾਂ ਝੱਖੜਾਂ ਜੋਗੇ
• ⟩  ਬਿਸਮ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਤਸਵੀਰ
• ⟩  ਬੋਲੀਆਂ
• ⟩  ਲੰਘੇ ਵੇਲੇ ਚੋਹਬਦੇ , ਅਜੇ ਅੱਖੀਂ ਸਾਡੀਆਂ
• ⟩  ਕਾਬਲ ਜਾਫ਼ਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਵਿਤਾ