ਹੱਥ ਨੱਪ ਕੇ ਮੈਂ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਟੁਰਿਆ
ਤੇ ਕਦਮਾਂ ਨੂੰ ਰਾਹ ਭੁੱਲ ਗਏ
ਅਸਾਂ ਪੀਲੀ ਵਿਚ ਮਿੱਧੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ
ਤੇ ਔੜੀਂ ਵਿਚੋ ਸੱਪ ਨਿਕਲੇ
ਅੱਖ ਭਰ ਕੇ ਮੈਂ ਚਾਨਣੀ ਨੂੰ ਤੱਕਿਆ
ਤੇ ਚੁਣੇ ਤੇ ਕੁ ਹੇੜ ਪੈ ਗਈ
ਕੱਢੇ ਕਲਮਾਂ ਨੇਂ ਸੀਸਾਂ ਵਿਚੋ ਝਲਕੇ
ਤੇ ਅੱਖਰਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਸੜ ਗਏ
ਗੱਲਾਂ ਲਾ ਕੇ ਅਸਾਨੂੰ ਵਿੱਤ ਲੰਮੀਆਂ
ਤੇ ਚਿਣਤੇ ਦੀ ਅੱਖ ਲੱਗ ਗਈ
ਸਾਨੂੰ ਰਾਤ ਦੇ ਹਨ੍ਹੇਰੀਆਂ ਨੇਂ ਕੱਜਿਆ
ਤੇ ਸੁਰ ਜੇ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲੱਗ ਗਈ
ਹਵਾਲਾ: ਅਪਾਰ, ਸਾਂਝ; ਸਫ਼ਾ 126 ( ਹਵਾਲਾ ਵੇਖੋ )