ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਬੁਲਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ
ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਰਸ ਮੁਧਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ
ਅਣਖ਼, ਗ਼ੈਰਤ, ਜੁਰਅਤ ਦਾ ਨਾਂ ਪੰਜਾਬੀ
ਇਹ ਸਿਰ ਨਹੀਂ ਪੱਗ ਬਚਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ
ਦੁੱਖਾਂ ਨਾਲ਼ ਚਿਰ ਦੀ ਸਾਡੀ ਵਾਕਫ਼ੀਅਤ
ਤੇ ਗ਼ਮ ਸਾਨੂੰ ਪੁਰਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ
ਮੰਗਣ ਕਲੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ ਤੋੜੇ ਸਾਨੂੰ
ਪਰ ਉਹ ਫੁੱਲ ਬੂਟੇ ਲਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ
ਹੰਝੂ ਕਿੰਨ੍ਹੇ ਲੁਕੋਏ ਸਨ ਦਿਹਾੜੀ
ਇਹ ਬੱਸ ਓਹਦਾ ਸਿਰ੍ਹਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ
ਢੋਲਾ ਏਸ ਪਾਰੋਂ ਰੁੱਸਿਆ ਰੋਜ਼ ਰਾਂਹਦਾ
ਕੋਈ ਉਹਨੂੰ ਮਨਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ
ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਤੇ ਰੱਖਦਾ
ਤੇ ਮੁੜ ਹਰ ਸਹੁੰ ਚਵਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ
ਕਮਰ ਹੱਸਦਾ ਬੜਾ ਬੱਸ ਵੇਖਿਆ ਤੂੰ
ਇਹ ਸ਼ਾਇਰ ਬਹੁੰ ਰੁਆਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ
