ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਬੁਲਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ

ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਬੁਲਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ
ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਰਸ ਮੁਧਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ

ਅਣਖ਼, ਗ਼ੈਰਤ, ਜੁਰਅਤ ਦਾ ਨਾਂ ਪੰਜਾਬੀ
ਇਹ ਸਿਰ ਨਹੀਂ ਪੱਗ ਬਚਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ

ਦੁੱਖਾਂ ਨਾਲ਼ ਚਿਰ ਦੀ ਸਾਡੀ ਵਾਕਫ਼ੀਅਤ
ਤੇ ਗ਼ਮ ਸਾਨੂੰ ਪੁਰਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ

ਮੰਗਣ ਕਲੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ ਤੋੜੇ ਸਾਨੂੰ
ਪਰ ਉਹ ਫੁੱਲ ਬੂਟੇ ਲਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ

ਹੰਝੂ ਕਿੰਨ੍ਹੇ ਲੁਕੋਏ ਸਨ ਦਿਹਾੜੀ
ਇਹ ਬੱਸ ਓਹਦਾ ਸਿਰ੍ਹਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ

ਢੋਲਾ ਏਸ ਪਾਰੋਂ ਰੁੱਸਿਆ ਰੋਜ਼ ਰਾਂਹਦਾ
ਕੋਈ ਉਹਨੂੰ ਮਨਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ

ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਤੇ ਰੱਖਦਾ
ਤੇ ਮੁੜ ਹਰ ਸਹੁੰ ਚਵਾਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ

ਕਮਰ ਹੱਸਦਾ ਬੜਾ ਬੱਸ ਵੇਖਿਆ ਤੂੰ
ਇਹ ਸ਼ਾਇਰ ਬਹੁੰ ਰੁਆਣਾ ਜਾਣਦਾ ਏ

ਕਮਰ ਫ਼ਰੀਦ ਚਿਸ਼ਤੀ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ

• ⟩  ਮੈਂ ਪੈਰਾਂ 'ਚੋਂ ਕੰਡੇ ਵੀ ਨਾ ਕੱਢੇ ਬਹਿ ਵਿਚ ਰਾਹਵਾਂ
• ⟩  ਲੁੱਡਣ ਬੇੜੀ ਪੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ਏ
• ⟩  ਸਾਨੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਾਂਗਰ ਟੰਗਿਆ ਹੋਇਆ ਏ
• ⟩  ਜ਼ੁਲਮ ਨੂੰ ਸਾਵਾਂ ਹੋ ਲੈਨਾ ਵਾਂ
• ⟩  ਕਮਰ ਫ਼ਰੀਦ ਚਿਸ਼ਤੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਵਿਤਾ