ਰਾਹ ਫ਼ਿਕਰ ਦਾ ਤਦ ਲਧੀਵਸੀਂ

ਸੁਲਤਾਨ ਬਾਹੂ

ਰਾਹ ਫ਼ਿਕਰ ਦਾ ਤਦ ਲਧੀਵਸੀਂ ਜਦ ਹੱਥ ਪਕੜੀਸੀਂ ਕਾਸਾ ਹੋ ਤਾਰਿਕ ਦੁਨੀਆ ਤਦੋਂ ਥੀਵਸਈਂ ਜਦ ਫ਼ਕ਼ਰ ਮਿਲਿਓ ਸੈ ਖ਼ਾਸਾ ਹੋ ਦਰਿਆ ਵਹਦਤ ਨੋਸ਼ ਕੀਤੂਸੈ ਅਜਾਂ ਭੀ ਜੀ ਪਿਆਸਾ ਹੋ ਰਾਹ ਫ਼ਿਕਰ ਰੁੱਤ ਹੰਝੂ ਰੋਵਣ, ਲੋਕਾਂ ਭਾਣੇ ਹਾਸਾ ਹੋ

Share on: Facebook or Twitter
Read this poem in: Roman or Shahmukhi

ਸੁਲਤਾਨ ਬਾਹੂ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ